Temat: Zerowa kondycja, wydolność, ból - co robić?

Może idz sie przebadaj, mnie tez wszysto bolalo i sie okazalo, ze mam problemy ze stawami i musze sie stawiac u reumatologa...jak dla mnie bol to znak ostrzegawczy ze cos dzieje sie nie tak w organizmie

No dobra, wyżaliłaś się i... co w związku z tym?

Ja miałam/mam podobnie. Dawniej zero aktywności. Kiedyś wyszłam biegać, to po 100m truchtem ledwo miałam siłę wrócić do domu ;) Od około dwóch lat ćwiczę, mniej lub bardziej regularnie, miałam też przerwy. Nie jakieś tam konkretne treningi, po prostu ruch. Moja forma nadal nie jest w stopniu zadowalającym mnie. Tyle że u mnie dochodzi niedoczynność tarczycy, która sprawia, że znacznie szybciej się męczę, plus astma, czyli mniejsza pojemność płuc i napady duszności przy wysiłku. Więc widzisz, tyle czasu, a do wielu osób mi jeszcze dużo brakuje. Ale jednak godzina zumby nie jest już dla mnie wyzwaniem, 2 godziny na rowerze też nie, jakieś dywanówki średniej intensywności też ogarniam. Za to z bieganiem nadal mam problem - mogę zdecydowanie więcej, niż kiedyś, ale jednak to nie to... I wyobraź sobie, że ze stawami biodrowymi też mam problem i bolały jak cholera - nie mięśnie, stawy. Ale jednak po pewnym czasie bolą już mniej. Mimo to zdarzają się zakwasy, skurcze też. Zresztą nie będę opisywać całej historii, bo to bez sensu.

Rzadko używam tych słów, ale akurat w Twoim przypadku sądzę, że się użalasz nad sobą... Formy nie buduje się w tydzień. Jak się padnie, to się chwilę leży, a potem wstaje i ćwiczy dalej. Nie ma że boli ;) Nie możesz oczekiwać, że po tygodniu ćwiczeń 5 minut dziennie przy zerowej aktywności wcześniej nagle przebiegniesz maraton. Jak będziesz twarda, to po jakimś czasie zobaczysz postęp. Ale jak będziesz ćwiczyć kilka dni, potem sobie odpuścisz bo nie ma efektów, za jakiś czas znowu to samo, to nigdy nie będzie lepiej. Musisz się wziąć za siebie na poważnie sama, nikt Ci w tym niestety nie pomoże.

Sorki, jeśli zabrzmiało to złośliwie, nie miałam takiego zamiaru :) Po prostu (nienawidzę tego wyrażenia, ale inne tu nie pasuje) musisz wziąć się w garść i przełamać to. I będzie lepiej, tylko daj sobie na to trochę czasu.

Powodzenia! Dasz radę :)

Oczywiście może tak być, ale to nie reguła. Jeśli coś było od lat nie "ruszane", to nic dziwnego, że boli, jak się nagle zacznie tych mięśni używać i ruszać stawy. Organizm odczuwa większe obciążenie, to reaguje bólem. Więc niekoniecznie ból oznacza, że "coś się dzieje". Chociaż w sumie oznacza - "dzieje się", w sensie zaczął być inaczej "używany". Jeśli ból pojawia się tak sam z niczego, no to wiadomo, że oznacza jakąś chorobę. A ból podczas i po ćwiczeniach nie jest z niczego.

Te ćwiczenia nudne są, znajdź jakąś aktywność, która jest przyjemna. Rower, rolki, narty, pływanie, nordic walking - cokolwiek. Jak w ogóle nie masz kondycji, zacznij od spacerów, potem zwiększ tempo chodzenia, po jakimś czasie włącz marszobiegi. Jak masz problemy z kolanami, to skakanka może je tylko pogorszyć. I bardzo ważne - rozgrzewka i rozciąganie. Rozgrzewka przed (im krótsze ćwiczenia, tym dłuższa rozgrzewka), rozciąganie po. Nie zaczynaj za ostro, spokojnie, nie rzucaj się od razu na trudne i wysiłkowe ćwiczenia. I prawdą jest, że efekty treningów przychodzą po dłuższym czasie. W tydzień czy dwa formy nie zbudujesz. 

Ja na pierwszym obozie narciarskim, na rozruchu porannym zostawałam z tyłu już po kilkunastu metrach i zamiast biec, pełzłam za grupą, w końcu dopełzałam do miejsca, w którym ćwiczyli, jak już byli w połowie ćwiczeń. A nie biegali wcale szybko, to był spokojny trucht, a dla mnie i tak było za duże tempo. A teraz biegam normalnie, nawet pod górę. Spokojnie, wyrobisz się, tylko nie rzucaj się zbyt ambitnie na treningi, nie oczekuj od razu nie wiadomo czego. Efekty przyjdą, ale dopiero po pewnym czasie. Dobrze byłoby, gdyby ktoś opracował Ci plan treningowy - na miarę Twoich możliwości. Ja widzę zdecydowaną poprawę u siebie, odkąd pracuję z trenerem i odpowiednio dobiera mi obciążenia, wcześniej coś robiłam, ale było to chaotyczne i często się zarzynałam, potem była przerwa, znowu zryw, przetrenowanie i przerwa. Trener pilnuje, żeby treningi były przeplatane odpoczynkiem i rozpisuje mi różne aktywności naprzemiennie, żebym nie robiła ciągle tych samych grup mięśni. 

A badałaś się i ze zdrowiem wszystko w porządku? Ja mając zaburzenia odżywiania nie ćwiczyłam nic, w dodatku przytyłam nieporównywalnie więcej - byłam otyła, ale jednak jak się wzięłam za ćwiczenia to aż takiej tragedii nie było. Oczywiście męczyłam się bardziej niż inni ludzie, kondycji nie miałam, ale nie było też sytuacji, że po minucie ćwiczeń się kończę z bólu, albo nie mogę w nocy spać. Może coś ze stawami się dzieje, albo przyplątała się anemia i stąd to osłabienie? Albo to coś z tarczycą i tak dalej? Tak samo te skurcze - może to nie od ćwiczeń, tylko masz niedobór magnezu? Nie katowałabym się, tylko najpierw poszła do lekarza. 

Basen będzie najlepszy na początek ;)

to może zapisz się na basen i pływaj, to najmniej obciąża , pływanie jest bezkontuzyjne. znajdz coś co lubisz, skakanka i rózne wykroki i wyskoki odpadają przy bólu stawów, najlepsze jest właśnie pływanie, a jeśli nie umiesz to zapisz się na lekcje pływania, zajęcia z trenerem wzmocnią motywację. Mozesz też sie zapisać np na aquaaerobik.

Najpierw podstawowe badania krwi (plus- ferrytyna, b12 , kwas foliowy, transferyna, ), tarczycy. Przynajmniej rtg stawu biodrowego, kręgosłupa  i kolana. Bez badań raczej nie zasugeruję żadnej aktywności, ponieważ nawet pływanie przy np. niektórych schorzeniach kręgosłupa jest nie wskazane. Trzeba najpierw Cie przebadać. 

 Jak obecnie się odżywiasz?

a seksu nie uprawiasz ? Kurde z taka kondycja lipa straszna