Temat: nienawidzę ruchu

Zawsze był smog, zgadzam się. Dlatego ja w sezonie grzewczym żadnych spacerów nie uskuteczniam i nikt mnie nie przekona. 

Mnie motywuje ubranie butów (wbrew sobie) i wyjście do sklepu, który jest 15 minut drogi od domu, mimo że bliżej jest jeszcze kilka. Wymyślam coś, co jest tylko tam w promocji i po to idę. Tym samym mam 30 minut "chodzenia" (w sklepie pauza). Rejestruję to na Endomondo i po miesiącu stwierdzam około "10 godzin aktywności". 

nie mam niestety rady :( ale zachwycilam sie ostatnio pewnymi 'cwiczeniami'.
Może akurat i Tobie podpasuje taki rodzaj aktywości
https://www.youtube.com/watch?v=qJ7lgODE2uY

Jeśli tak bardzo się męczysz, próbowałaś różnych form ruchu i każda przysparza Ci cierpienia, to po co się zmuszać? Na pewno ruszając się czułabyś się lepiej, była bardziej sprawna, szczuplejsza i zdrowsza, ale jeśli takie argumenty do ciebie nie trafiają, to przecież nikt cię nie zmusi. 

Jeśli lubisz rower może zajęcia indoor cycling na rowerach spinningowych (inne niż stacjonarne)? Mogą początkowo być ciężkie wydolnościowo, szczególnie dla początkujących, ale bardzo szybko buduje się na nich formę i są bardzo energetyczne. Dywanówki tak, jak ktoś pisał, są demotywujące. 

U mnie jest niestety podobnie. Również nie przepadam za aktywnością, szczególnie taką w domu, gdy sama muszę się zmotywować. 

W czasie studiów uczęszczałam na aerobik, zaliczałam imprezy więc był taniec, biegałam po mieście, bo musiałam godzić studia na dwóch uczelniach i ciągle się przemieszczać. Potem podjęłam pracę siedzącą, do pracy 12 km dojeżdżałam autem i zaczęło się tycie. Od tamtej pory trudno mi zapanować nad wagą, mimo że mam dwoje małych dzieci i teoretycznie przy nich się ruszam. 

Do pracy jeżdżę autem, mieszkanko mam niewielkie i zero czasu dla siebie, bo jestem z dziećmi sama (mąż za granicą), więc ruchu nie ma prawie wcale. Latem jest lepiej, bo do pracy jeżdżę rowerem i z dziećmi mnóstwo czasu spędzam na powietrzu. Teraz to katastrofa.

to moze wez prywatne treningi z trenerem 2x w tyg? z yego sie nie wymigasz jak ktos bedzie nad Tobą stal :) a i czesyo taki trening jest b. efektywny niz 3h byle czego.

Mnie motywuje chęć niebycia spaślaczkiem.(: Zajęcia albo dany zestaw do zrobienia mam zaplanowany tak jak zrobienie zlecenia, wizytę u lekarza, spotkanie z koleżanką. Nie roztkliwiam się nad sobą, nie analizuje, nie beczę- po prostu robię i mam z głowy. Ale potrafię być zadaniowym człowiekiem i trzymać się planów.

Kiedyś koledzy z pracy skomentowali, jak powiedziałam, że wieczorem idę na fitness "Że też ci się chce..."- moja odpowiedź na to była "no nie chce mi się, ale nie chce mi się też sprzątać i prać ubrań, a to robię, bo trzeba."

Mówi się, że ćwiczysz tylko dla siebie i to jest fakt i że nie powinno się porównywać do innych. Jednak mi pomaga porównanie do przyjaciół na poziomie sprawnościowym np. myślę jakie mega niefajne byłoby dla mnie wyjechanie gdzieś z nimi na zwiedzanie i utrata sił w trakcie, konieczność odwiezienia mnie na miejsce noclegu o 15, bo już nie mam siły spacerować i te rzeczy, które by mnie ominęły "bo mi się nie chciało ruszyć zadka wcześniej".  Choroby wynikające z nadwagi też mnie przerażają. Może powinnaś sobie poczytać, jaki wpływ na człowieka ma nadwaga i otyłość, czasem strach motywuje.

A jeśli po prostu jesteś typem osoby, która odruchowo reaguje histerią na robienie czegoś, co jej nie pasuje, to może terapeuta. I nie piszę tego złośliwie, wiele osób wytwarza sobie taki system obronny. Jedni reagują gniewem, inni histerią itd.(: Nad wszystkim można pracować, ale najczęściej trzeba wsparcia.

Myślę, że zawsze efektywność jest większa.