Temat: Psychika, problem z akceptacją jedzenia.

Też tak mam ;)  Niby waga już w normie, a wieczne kompleksy. I mam wrażenie, że im bliżej celu jestem, tym więcej od siebie wymagam. Ciągle wynajduję jakieś nowe ''wady'' mojej sylwetki. Co prawda wyzbyłam się poczucia winy jeśli chodzi o 'normalne' jedzenie, ale mam tak, że jak zjem choćby jednego cukierka albo coś troszkę mniej zdrowego <np. biały ryż na obiad-absurdalne> to czuję się jakby grubsza o.O Ale na szczęście szybko mi przechodzi. Jakiś czas temu nie lubiłam też jeść w miejscach publicznych, bo miałam wrażenie, że ludzie na mnie patrzą i myślą ''gruba a jeszcze je''.  To też mi minęło, ale nadal mam opory przed kupowaniem słodyczy o.O Nawet jak kupuję coś dla kogoś to dziwnie się czuję z tym w kolejce do kasy. Chore podejście, ale chyba to taka obsesyjna chęć bycia idealną w swoich oczach. Na szczęście coraz częściej zdarza mi się pomyśleć o sobie, że nie jest aż tak źle ;))

Sądzę, że przez odchudzanie twoje życie zaczęło koncentrować się głównie na jedzeniu. Postaraj się zająć swoje myśli czymś innym, dbaj o siebie, rób to co sprawia ci przyjemność! Jeżeli nic z tym nie zrobisz, to możesz wpaść w zaburzenia odżywiania. Jemy po to, aby żyć, a nie żyjemy po to, aby jeść :) Popracuj nad samoakceptacją. Postaraj się zajrzeć w głąb siebie i doceń to co masz. Powodzenia!

Ja ważyłam 66 kg przy 168 i czułam się absurdalnie grubo. Teraz ważę około 53kg i dopiero jest ok, ale też ostatnio mam jakieś wkręty na głowę, że za dużo, że coś tam. Ale ostatnio dużo problemów i stresów, więc praktycznie nie jem. Ale Ty się nie przejmuj tym tak bardzo. Musisz myśleć pozytywnie i się nad tym nie zastanawiać.