Temat: Zdrowa Rywalizacja Punktowa - cz. 25; 16.06 - 20.07

To ja też się wypowiem.

Z moim M widywaliśmy się od początku codziennie. Mimo, iż znaliśmy się już 2 lata zanim zostaliśmy parą i pracujemy razem to i tak potrzebowaliśmy być ze sobą po pracy, spędzać razem popołudnia i wieczory. A co weekend wyjeżdżaliśmy gdzieś w góry lub do jakiejś pobliskiej miejscowości aby pobyć razem 24h/dobę.

Po 3 miesiącach zamieszkałam u niego gdyż nie lubiliśmy się rozstawać.

Zdaję sobie sprawę, że dla niektórych, zwłaszcza tych co żyją w związkach na odległość może to być kosmos, ale nam to odpowiadało.

Wydaje mi się, że zwłaszcza na początku związku, kiedy są motyle w brzuchu, kiedy klapki z oczu jeszcze nie opadły chce się spędzać z tą drugą połówką jak najwięcej czasu. 

A w Twoim przypadku coś mi mówi, że to jednak nie było to... Dobrze, że trwało to tak krótko, bo trudniej podjąć decyzję o rozstaniu gdy jest się z kimś kilka lat...

Życzę Ci abyś znalazła kogoś dla kogo będziesz najważniejsza. Kto czynami a nie słowami pokaże Ci jak mu na Tobie zależy.

Witam wszystkie Panie w piąteczek, piątunio!!!

Przypominam - przede wszystkim sobie hehe - że weekend jest po to, żeby odpocząć, a nie po to, żeby się nażreć :P

Wczoraj nie udało mi się wyskoczyć na siłownię, zrobiłam dzień przerwy. Dopadł mnie jakiś wielki smut, źle się czułam i ta pogoda za oknem. Po powrocie do domu zakopałam się pod kołdrę i poszłam spać. Popołudniu mi trochę przeszło, bo bawiłam się z córą i nie miałam wyjścia, ale wieczór spędziłam pod kołdrą i o 22 poszłam spać. Wstałam o 6.30 - tak jak zadzwonił budzik, o dziwo córa nie wstała jak to zwykle ma w zwyczaju po 5tej. Czuję się rześka i wyspana, powoli zapominam o przeziębieniu, a za oknem słonko :) Udało mi się wczoraj trzymać diety i nie zjeść słodyczy - rozpisałam sobie ładnie posiłki do końca tygodnia i będę się trzymać planu!

Mam nadzieję, że i u Was dobrze :]

stubborn_girl ja muszę się zgodzić z Basiak - nie wygląda mi na to, aby to była wielka miłość :| Kilka słów o naszym związku z moim mężem. Jak się poznaliśmy, on dostał się na studia zaoczne 350 km ode mnie. Miał takie studia, że miał głównie zjazdy po 2-3 tygodnie, potem w semestrze raczej nie, potem na sesję i jakiś wyjazd z uczelni na 1 lub 2 tygodnie. Dzięki temu sporo był w domu. Widywaliśmy się, jak był, codziennie. Jak go nie było, bardzo tęskniłam i cierpiałam. Wytrzymaliśmy ten pierwszy rok, potem ja dostałam się na studia do tego samego miasta, co on, a on przeniósł się na studia dzienne. Wynajął pokój z kolegami, ja miałam dla siebie dwupokojowe mieszkanie, ale nie trwało to długo - nie mogliśmy bez siebie wytrzymać, kończyło się tak, że on ciągle był u mnie, albo spał u mnie, więc po dość szybkim czasie przeniósł się do mnie. I tak 26 lipca minie nam 7 lat razem hehe :) Nie wiem, jak jest u innych osób, ciężko mi się wypowiadać, ale jednak jak chce się z kimś widywać lub spotykać, czas się znajdzie. Miałam kiedyś chłopaka, który właśnie ciągle był zajęty, nie miał czasu na spotkania, ja nalegałam, ja umawiałam, a jak przestałam, to po prostu się to skończyło. Byłam zestresowana, cierpiałam, ciągle chciałam coś, bo mi się wydawało, że to wielka miłość, ale chyba była tylko jednostronnym zauroczeniem...

stubborn_girl- Jeżeli faktycznie czujesz, że to nie jest To, to dobrze zrobiłaś. Nie ma sęsu ciągnąć coś bez przyszłości, nie byliście razem długo więc myśle, że szybko wrócisz do dobrej formy, zwłaszcza, że wakacje sprzyjają temu . Tego Ci życzę. Kiedyś miałam chłopaka z którym byłam znacznie dłużej, ale od początku nie odpowiadało mi kilka jego zachowań, niestety nie potrafiłam z  nim zerwać i niepoptrzebnie ciągnełam ten głupi związek. Ostatecznie skończyło się tak , że okropnie mnie potraktował w chwili kiedy potrzebowałam dużego wsparcia i dopiero wtedy się rozstaliśmy.

Przynajmniej jest jeden plus tego, że przez to się stresuję - mniej jem i jakoś już zleciało 0,5 kg. ;-P

stubborn_girl - różnie to bywa, jestem w 6-cio letnim związku, oboje jesteśmy z jednego miasta i ten semestr studiów (luty-czerwiec) wyglądał tak, że widywaliśmy się tylko w weekendy. niestety zajęcia nam się nie zgrały - ja miałam np. zajęcia o 8, o 14 i o 17, on też różnie, i po takim dniu byliśmy jak wypluci i każdy marzył tylko o tym, żeby wreszcie posiedzieć w domu. ale jesteśmy dość wyrozumiali w tym względzie, zresztą dwójka ekstrawertyków z nas jest. kiedyś mieliśmy spiny przez to, ale zrozumiałam, że D. mnie nie olewa, tylko po prostu musi mieć na wszystko czas, ja zresztą też. za to kiedy się widujemy jest bardzo dobrze, przez to bardziej doceniamy wyjścia, etc. no ale każdy związek wygląda inaczej

Mnie się wydaje, że po 6 latach jest inaczej, niż po 6 miesiącach, bo na początku jest takie bardziej zauroczenie, namiętność, a potem to przechodzi w dojrzały związek. Na początku każdą wolną chwilę się chce spędzać razem, po 7 latach jak ja to już bym czasem chciała pobyć sama :P

a ja mam jeszcze tak że im więcej czasu spędzam z moim facetem np. w wakacje kilka dni razem, tym bardziej mi pozniej brakuje tego. A powinno być odwrotnie nie? powinnam mieć go dość? :D 

nelke to zdanie Cie wyszło haha od dziś to moje weekendowe motto :p

Każdy ma inaczej, my na początku spędzaliśmy razem dużo czasu, a teraz cieszę się jak mam duzo spokoju  i nie ma go w domu albo śpi , ale jestem typem samotnika. 

A moja dieta dzisiaj to tragedia, o 14 wepchnełam w siebie całą pizze i popiłam piwem 

Haha, też pomyślałam, żeby to gdzieś sobie zapisać, coby nie przegiąć któregoś pięknego weekendu. 

Patkak ojjjjjjjjjjjj, no nic stało się - płakać z tego powodu nie będziemy. Dziś za to musisz się mocno spiąć i zaliczyć idealny dzień (też mam taki plan). Walcz dzielnie.