Temat: Bulimia

ja cierpiałam na bulimie od 2009-2011 roku :( żadna psycholog nie pomogła sama musiałam od tego odejsc

jak proszę pomóż ja już sobie sama nie radzę! Mam 15 lat a walczę z tym od 3 lat! Nawet nie dlaetgo że uważam że jestem gruba całkiem lubię swoje ciało po prostu już się przyzwyczaiłam..

Hej, jest wiele wątków na vitalii nt bulimii i zaburzen odzywiania. W każdym przeczytasz to samo: musisz powiedzieć o swoim problemie rodzicom, poprosić ich o wsparcie, koniecznie znaleźć psychologa i cholernie pracować.  I radzę Ci na prawdę chcieć, bo obudzisz się jako dorosła kobieta bez okresu, bez zębów, włosów, z polamaymi paznokciami, zniszczoną cerą, wrzodami żołądka i problemami z sercem. Nie chcę Cie straszyć ale pokazać że trzeba sie szybko ogarnąć.

nawet nie wiesz jak bardzo chcę żeby moi rodzice wiedzieli wydaję mi się że wszytsko byłoby wtedy łatwiejsze ale za nic nie potrafie im powiedzieć. Nie jestem w satnie tego zrobić już widzę moja mamę załamującą się, płaczącą... jest jakiś sposób żebym dała sobie radę sama?

Raczej sama to sobie rady nie dasz... I statystyki sa takie, ze wiekszosc lasek zaczyna cierpiec bedac nastolatkami a po pomoc trafiaja wiele lat pozniej... Nie ludz sie ze samo przejdzie - mozesz miec lepsze lub gorsze okresy, ale jak chcesz sie wyleczyc to musisz isc do lekarza.

Ja poszłam do darmowej poradni psychologicznej z moją bulimią. Pomagało mi, że czułam, że mam osobę, która się opiekuje tym co się dzieje ze mną i daje mi zadania pozwalające radzić sobie inaczej. Pomogło mi to też porozmawiać o tym z moim tatą. Nie trwało to krótko. Do dziś w chwilach słabości zdarza mi się, ale to już raz na 3-4 miesiące. Ale już nie czuję się bulimiczką. Dla mnie psycholog była ważna, by pomóc mi przejść najgorsze chwile, gdy zadecydowałam się z tym walczyć. To była moja najlepsza decyzja. Polecam rozważyć. Powodzenia 

Nie. Myślisz że inne dziewczyny nie miały problemów żeby powiedzieć mamie co się z nimi dzieje??

Ps. nie zrażaj się, terapia trwa latami i nie od razu się uda.