Temat: Do Wakacji 2014!- stara grupa "Do sylwestra 2013 !"

TruskawkowaMilosc gratuluję wytrwałości w ćwiczeniach:)
Czyli Ty już wyprowadzona tak? Wracasz jeszcze do domku czy już zostajesz w akademiku do rozpoczęcia semestru?

Dzięki  zostaje, jutro większość moich znajomych tez przyjedzie, będziemy się witać :D

aha, to pewnie jutro jakieś imprezki powitalne:)
ja już z rzeczami na mieszkanie wywieziona, a teraz siedzę w domku do oporu, jadę dopiero we wtorek bezpośrednio na zajęcia.

Mnie sie już bardzo nie chciało siedzieć w domu. Tęsknie za moimi ludźmi bo w domu już praktycznie nie mam znajomych, po za 2 przyjaciółkami które też się szykują do wyjazdu, żal mi tylko że moja mama zawsze jak wyjeżdżam zostaje sama z babcią no ale taka kolej rzeczy, przecież nie mogę zrezygnować ze swojego życia i marzeń, wiem że nie tego by chciały chociaż widzę jak ciężko się jest mojej mamie ze mną żegnać  (jezu jak to samolubnie brzmi)

to nam marudź:) a daleko masz do domku? często wracasz do swoich kobietek?

prawie 600 km wiec wracam mniej więcej raz na miesiąc, teraz będę na wszystkich świętych później na boże narodzenie.

a no to ja mam znacznie prościej, mam ok 70 km więc co weekend jestem w domu, zresztą wracam bo tu mam chłopaka, do rodziców bym tak często raczej nie przyjeżdżała, w dodatku  nie czują tak bardzo mojej nieobecności bo nie jestem jedynaczką, mam starszego brata, który ma już swoją rodzinę i nie mieszka z nami ale mieszkają bardzo blisko i tez praktycznie co  weekend przyjeżdżają z synkiem. Tak więc moi rodzice mają weekendowe dzieci ale od kiedy mam bratanka to my i tak zeszliśmy na boczny plan. Teraz tylko wnusio jest ważny. Jak dla mnie taki weekendowy układ jest bardzo dobry, przyzwyczaiłam się już. Teraz zaczynam ostatni rok studiów więc co by nie było to się przemęczę:)
Nie zazdroszczę takiej odległości do domu. Co Cię wywiało tak daleko? Nie było odpowiadającej Ci uczelni bliżej?

chciałam iść na konkretny kierunek (geodezja) i tak wyszło że nigdzie bliżej się nie dostałam i teraz siedzę na końcu świata w Koszalinie. Nie jest to jakieś fantastyczne miasto, nie ma za bardzo co robić, studia mi się podobają ale bez jakiegoś wielkiego szału, co nie zmienia faktu że lubie tu być, mam fantastycznych przyjaciół w tym jednego przyjaciela którego coraz bardziej lubię. Nawet zaczęliśmy sobie trochę planować że może zostaniemy tu dodatkowe 2 lata na magisterce, ogarniemy sobie jakąś stancję, pracę. 

u mnie z mama spoko, wie że jestem już duża, tata jakoś nie może pogodzić się z dorośnięciem córeczki. Ale ogólnie to mam sporo szczęścia, mam mój wymarzony kierunek prawie pod nosem, inżynier już zdobyty, teraz walczę o magistra, opuszczam rodziców stopniowo, chłopak też cierpliwie znosi to, że 5 dni w tyg spędzam z dziesiątkami innych facetów a tylko 2 dni z nim. Jeszcze jak bym straciła te 5 kg to żyć nie umierać:)

no to zaczynamy kolejną dietetyczną sobotę laski:) powodzenia:)