Temat: 6-tkowa akcja po raz 20! 2.06-1.09.2012

W sobotę wyjeżdżam z dziewczynkami i ze znajomymi na 2 tygodnie nad morze, jestem na etapie wstępnego pakowania (próbuję zapanować nad zabraniem zbyt dużej ilości rzeczy- ograniczenia metrażowe w samochodzie).
Jednak nie wyglądam dobrze w krótkich spodenkach i raczej stroju 2 częściowego nie będzie (na szczęście mam 1 częściowy). Trzeba zacząć działać bo samo to nic się nie zrobi. Cóż za odkrywcze stwierdzenie he he

Luise, ja właśnie używam Belli, testowałam i te są najlepsze, ale mi tak cieknie, że i one czasem przeciekają... czasem normalnie aż wali takimi 3 strumieniami - na początku mnie to bawiło, a teraz załamuje, bo ciągle pranie musze robić, bo jak zaschnie, to cap jest z tego mleka...

 

Ebek, Kochana, Ty się nie przedżwigaj, bo kręgosłupa szkoda!!!

 

Klemensik, przesyłam usciski. Siostra mojej koleżanki choruje i wiem, jak jest ciężko, a dziewczyna jeszcze małe dzieciaczki ma...

Jestem za przyjęciem Halvy!!!! Tak tak tak!!

Justyna,ja, to trzymam kciuki od 9tej. Proszę koniecznie o szybką informację "po", żebym mogła je puścić

Roxi, nareszcie, za cicho bez Ciebie

70ada51, ściskam Cię Kochana. Mam nadzieję, ze to przejściowe u Ciebie, też czasem miewam takie dni, trochę trwa, zanim znajdę cel i chęci żeby się ruszyć, ale wiem, ze to samemu trzeba chcieć, inaczej bieda, zadne gadanie nie pomoże. Nie wiem, jaka jest przyczyna dołka, ale wiesz, czasem przegadanie tematu pomaga, a tu na forumie same dobre dusze! Trzymaj się!

70ada51 ja też miewam depresje, większe lub mniejsze... ale nie można pozwolić się temu dać zawładnąć, naprawdę szkoda życia, a depresję można leczyć skutecznie...
Osobiście jestem padnięta, po zumbie poszłam na ABS i myślałam, że wyzionę ducha... ale nie wyzionęłam na szczęście - wycisk jednak nie z tej ziemi hihi potem były zakupy marketowe na głodniaka - porażka... nie wolno tak !! ale zakupy były dość rozsądne (w sumie dzięki mężowi, który mnie ciągle popędzał i przypominał, że to miały być małe zakupy... albo a po co ci to ??, no ale dzięki niemu zakupy wyszły w miarę rozsądnie), gorzej było po powrocie do domu gdzie zaczął się horror......
Justyna juro o 9.00 trzymamy kciuki !!!!

Dzięki dziewczyny! Z Wami na pewno mi się uda
O 10 możecie puścić he he... bo wtedy już będzie po wszystkim cokolwiek by to nie znaczyło
A pochwale się pochwalę, ale zanim wrócę ze szkoły to troszkę może potrwać, więc musicie mi wybaczyć....
Najpóźniej w czwartek powiem co i jak i już wtedy na dobre wrócę do was i dietowania
Dobranoc
Buziaki dla Was

Qrcze,  70ada51 poruszyły mnie Twoje słowa, coś powinnaś z tym zrobić, większość z nas ma odwrotnie.. jakoś staramy się wszystko ogarnąć, a dieta zawsze najtrudniejsza. Weź to za dobrą monetę.. po prostu jesteś wyjątkowa, możesz wszystko  a no i witaj Halva

ja wiem, że depresję można leczyć, mam zespół depresyjno-lękowy i dość silne zaburzenia osobowości-> leczyłam się już dwukrotnie (jedno leczenie trwa u mnie ponad rok).

Ada to jest Twój wybór, przeszłam z bratem w tych tematach bardzo dużo i wiem z czym to się je. Ale uważam, że w tym przypadku farmakoterapia jest niezbędna. W ogromnym stresie też mnie kiedyś ścięło z nóg i brałam przez rok leki, ale teraz inaczej sobie radzę. mam nerwicę, ale chodzę do psychologa.
Havla  - witamy na forum.
Justyna - 5 minut wstydu a tytuł na całe życie.
Ebek - zazdraszczam zakupów:)
Bogusia - oj jak ty się oprzesz tym gofrom nad morzem.
Kateszka - lepiej mieć za dużo pokarmu niż ryczeć, że nie można wykarmić...

A na głównej stronie najwięcej komentarzy ma 26 letnia dziewczyna - matka dwójki dzieci - WIDZIAŁYŚCIE JEJ CIAŁO?????

No Kochana, to ja nawet nie bede pisac ze rozumiem. Przechodziłam przez stany depresyjne gdzieś w liceum i na studiach. Zgadzam się z tym, że oczekiwania otoczenia są duże, u mnie dołujący byli rodzice, zawsze krytyczni, rzadko wspierający.. Teraz z perspektywy czasu (a mam 33 lata) myślę, że nie było warto się tym przejmować, a szczęście mogę onaleźć w dużo prostszych rzeczach, czynnościach codziennych. A już pełnia szczęścia, jak człowiek nauczy się nie przejmować gadaniem, zrozumie, że nie ma co zazdrościć innym, bo inni też zazdroszczą i będzie pragnął tego co osiągalne, żyć dla siebie, nie na pokaz, nie dbać o akceptację obcych...

Ja dodatkowo musiałam się nauczyć cieszyć tym co mam, bo mimo, że przychodziło coś dobrego, to ja tego nie widziałam i już chciałam coś inego - co dopiero uświadomił mi mój małż. A co ważniejsze mi uświadomił, że mam mocno toksyczną matkę, która zapsuła mi radość z wyjścia za mąż i bycia w ciąży..

ech..

biorę się za kawkę

kateszka dziękuje za kawusie :-) co prawda najpierw sniadanko muszę zjeść ale kawke napewno wypije:-) justyna trzymam mocno kciuki:-) życzę miłego dzionka ją dopiero zaczynam dzień