Temat: Czy ja jestem przewrażliwiona? Pierwsze spotkanie z facetem..

Typowy Ferdek Kiepski bez szans na dalszy rozwój w dobrą stronę, masz na pewno ochotę na dalszą kontynuację tej znajomości? Podążając za wyobraźnią skoro na początku takie zachowanie mnie razi to perspektywa takiego zachowania przez następne 30-40 lat jest dla mnie nie do zaakceptowania, a dla Ciebie jest?

Po czym wnosisz? Znam wielu ludzi, którzy za dnia są poważnymi ludźmi robiącymi kariery, a na majówce odpuszczają. Może chłopak nie będzie dyplomatą, ale uważam, że ta ocena jest zbyt pochopna. 

nie no spoko, tak jak pisałam, nie oczekuję że nad jeziorem bedzie chodził w garniturze i pantoflach no ale kurcze... wiedział że na tej majówce będzie pierwsze spotkanie z dziewczyną, na której mu podobno zalezy, to chyba można by do plecaka wrzucić jakieś stosowne ciuchy... wiecie ile ja się naszykowałam, żeby wyglądać odpowiednio zarówno jak na pierwszą randke, jak i nad jezioro? :)

Wiesz, może obydwoje mieliście na ten temat inne wyobrażenie, tak samo o sobie nawzajem. Ty spodziewałaś się fajerwerków, on wymyślił to sobie inaczej. 

Jak klei się teraz rozmowa? No jak dla ciebie takie zachowanie jest wielkim faux pas to lepiej nie ciągnąć znajomości, bo zawsze będziesz to miała z tyłu głowy.

a moze on ci robi test tolerancji?  chce sprawdzic czy jestes plytka a jak zdasz to sie okaze ze garniak i pikolaki na codzien

hahhahahah padłam

Po prostu trafiłaś na prostego chłopaka - zwyczajnie brak mu ogłady i tyle. Mogę dać sobie rękę uciąć, że pewnie nawet nie zdawał sobie sprawy, że cię to zaskoczyło/uraziło lub że cokolwiek było nie tak. Poza tym, moim skromnym zdaniem, zbyt długo utrzymywaliście wirtualny kontakt, przez co zadziałała wyobraźnia i zadurzyłaś się? zauroczyłaś? w jego wyobrażeniu. Daj mu szansę, nie skreślaj go tak od razu - być może się zmieni pod twoim wpływem.

no właśnie tak srednio się klei. z jednej strony moja bariera po tym jak moje wyobrażenia rażąco rozminęły się z rzeczywistością, z drugiej strony jego stres, bo widze że trochę go peszę. wiem, że bardzo mu się podobam i widzę że stresuje się w moim towarzystwie. przez neta to wszystko jakoś inaczej szło...

Dobra może ja tez jestem dalmulka ale sorry tez by mnie to odrzuciło. 

Ja tam wolałam umawiać się z ludźmi, którzy odrobine ogłady maja i jakoś niczego na tym nie straciłam ;) może jestem „snobem” ale trudno, dobrze mi z tym. 

Miałam baaaaardzo podobną sytuację. Facet, którego wyobrazłam sobie jako inteligentego przystojniaka okazał się hm... drechem z prostackimi zwyczajami. Dałam mu szansę. Byliśmy z sobą dwa lata i codziennie moja frustracja narastała. Był czas, że zaczęłam się przyzwyczajać i na swój sposób coś do niego czuła ale ognisko zapalne w końcu wybuchło ;) w moim życiu pojawił się mój były - pachnący, elegancko ubrany i pełen ogłady. serce zabiło mi do niego tak jak do drecha ani razu i pękłam. Powiedziałam że to koniec i wtedy wyszło z niego całe chamstwo, jakie kryło się w krótkich galotach ;) gnębił mnie, obrażał i maltretował, niby pod wpływem nerwów i szoku, ale w mojej opinii jak ktoś ma klasę to ją ma i żadne nerwy nie uspraiwdliwiają prostactwa. Nie radzę Ci skreślać Twojego przyjaciela, ale z własnego doświadczenia wiem, że jeśli od początku są zgrzyty na tym tle, to znaczy jedynie tyle, że macie inne postrzeganie świata i z tej mąki raczej chleba nie bedzie.