Temat: Zwiazek z rolnikiem...

Bardzo chętnie, jeżeli to byłby TEN i oczywiście bez teściów w domu. :)

Moja przyjaciółka ma męża rolnika. Tylko, że oni puki co oboje pracują w Anglii. Dziwną mają sytuacje, bo na żniwa zawsze muszą zjechać do pl na jakieś 3 miesiące. Przez co po powrocie mają problemy z pracą i tak w kółko. No ale co poczniesz MIŁOŚĆ. W Anglii mieszkają u jej rodziców na wakacje jak on chodzi na pole ona siedzi z teściową i obiadki gotuje.  Jak komuś to odpowiada, się tak poświęcić dla kogoś to ok.  Dla mnie to dziwna sytuacja. Ale ma swoje plusy tu się dorabiają, tam wydają np. na traktor.   Serio. 

Ja też całe życie w mieście i nie wiem czy bym się dla kogoś tak poświęciła. No może dla jakiejś agroturystyki to i owszem. Rolnictwo to bardzo ciężka praca, i człowiek na starość też inaczej funkcjonuję. U męża mojej przyjaciółki już wszystko się sypie od roboty, a koleś chyba ma ze 35 lat.

hmmmm. Ja pochodzę ze wsi. Moi rodzice pracują zawodowo. Gospodarstwa notabene jako takiego nie mamy. Aczkolwiek pole na ktorym sa warzywka dla wlasnych potrzeb czy jakies drzewa owocowe owszem. Ale wiecie to jakiejs wielkiej pracy nie wymaga. Ale szczerze? nie wyobrazam sobie wyjsc za rolnika. Czemu ? bo rowniez jak autorka nie znosze pracy w polu. A nie mialabym serca gdyby moj ukochany ciezko fizycznie pracowal a ja siedzialabym jak dama. Dlatego tez nigdy nie zamierzam pracowac fizycznie aczkolwiek po skonczeniu studiow na pewno wracam na wies bo miasto do mnie nie przemawia:)

Nie chce nikogo obrażać ale teraz rolnik nic nie robi no chyba ze hoduje zwierzęta to trochę inaczej to wygląda. Moja siostra wyszła za rolnika. tak na sero pracy jest duzo tylko dobrych kilka tygodni w roku. On cała zime pracuje za granica bo by chyba zgłupiał z tej bezczynności. Kombajn , traktor nówka, z klima i całym wypasem, ludzi wynajmuje do pomocy wiec bez przesady.Oni nic tylko wycieczki, remonty, zmiana auta itp. Maja 3 dzieci wiec wiadomo siostra ma co robić, i w domu i koło domu i przy dzieciach. Ale bez przesady rozpaczy nie ma.

Nie widziałabym przeciwwskazań :)

Niestety na wsi tak to już jest, że się mieszka z reguły z teściami. Rodzice przepisują domy na synów a ci zamieszkują tam ze swoimi żonami. I tak to się właśnie toczy. 
Mój tata to rolnik, kultywujący tradycję poprzednich pokoleń. Ja niestety się z tradycji wyłamałam i mieszkam z mężem (nie rolnikiem) w mieście. Uważam, że to bardzo trudna praca. Całe wakacje spędzone w domu bo żniwa, siana itd. Później wykopki i cała masa innych rzeczy. O innej porze roku też ciężko wyjechać, bo kto zajmie się zwierzętami i gospodarstwem?
Mój szwagier to też rolnik. Też z dziada pradziada. Ma 21 lat i tylko w polu i hodowli byków się odnajduje. Nigdy nie wyjeżdżał. Nie widział morza czy gór, już nie mówiąc o wyjazdach zagranicznych. Ma kiepskie relacje z rówieśnikami. Nigdy nie miał dziewczyny (i się nie zanosi). Jak z jakąś poszedł a wesele czy studniówkę to nie miał czasu kontynuować relacji bo pole, zwierzęta etc. Za to ma wręcz patologiczną relację ma z matką. Wierzcie mi na słowo. Zachowuje się jak malutki synek mamuni a nie dorosły facet.

Czy chciałabym mieć takiego męża? Owszem, jeśli to byłby TEN jedyny. Jakie to ma znaczenie jaki zawód wykonuje? Jeśli sprawia mu to przyjemność i się realizuje, to dlaczego nie. Byleby nie był taki, jak mój szwagier.

ojezu w życiu... Byłam kiedyś z chłopakiem, który miał kawałek pola. Oprócz tego pracował i był po studiach, ale chciał zostać na wsi  i mieszkać z mamusia (mial prawie 30 lat...). Nie mogłam sobie wyobrazić takiego życia mimo, że sama pochodzę ze wsi. Zawsze mnie ciągnęło do  miasta i aż mnie ciarki przechodzą na myśl że o mało nie zostałam jego żoną. Wieś mi się kojarzy z taką nudą, bezruchem, odcięciem od świata. Jakoś tak mnie przygnębia i odbiera mi siły. Wolę jak wokół mnie jest dużo ludzi, ciągle coś się dzieje i mogę iść w każdej chwili gdzie chcę.  

No nie, sposób zycia i mentalność to też jednen z czynników do oceny czy ktoś jest dla mnie jako partner "fajny" czy nie. Pan na ojcowiźnie fajny nie jest. Zawsze sie to wiąże z brakiem kompromisów i elestyczności, bo po prostu w takim życiu nie ma na nie miejsca. A  że przy okazji byt określa świadomość... ;)