Temat: zmuszanie do kościoła

dziwne to, że cię zmuszają albo dziwnie cię wychowali, że wierzysz a nie rozumiesz za bardzo o co chodzi. jeśli uważasz, że rodzice tez nie wiedzą to po prostu ich zapytaj co oznacza to czy tamto - albo masz rację albo się zdziwisz. może zwyczajnie macie nudne kazania, które do ciebie nie przemawiają i nie tłumaczą ci niczego? nie wiem co godzinne spotkania na wspólnej modlitwie (a przecież rozmawiasz wtedy z Bogiem jednostkowo i tak) mają wspólnego z sektą. myślę, że dla wierzących to jedyny czas wyciszenia w tygodniu czasami. i tak to należy traktować. ja tam wierząca za bardzo nie jestem a lubię sobie czasem posłuchać dobrego kazania. dominikanie świetnie prawią.

Ja też jestem w takiej samej sytuacji. Nawet się nie buntuję, szkoda mi siły na to. Idę bo mama mi każe i tyle. Mam 21 lat.

ja ostatnio mówię po prostu ze nie odczuwam potrzeby pójścia tam a potem i tak wysluchuje foszkow mamy ze jak to tak można. Ale po Co tam mam isc? Żeby stać i nic nie robić? Nie wierzę że gadanie co Tydzień tych samych tekstow ma jakiś sens

kazanie to akurat najmniejszy problem, mnie najbardziej śmieszą i irytują zarazem te wszystkie 'obrzędy' 

A kazania fakt nudne jak nie wiem, jeszcze mamy takiego księdza że po 5 minutach nie da się go słuchać, widać że czyta to bo musi, albo najczęściej jest jakiś list biskupa itp. Ale to nie o to chodzi, mniejsza z tym. 

dokładnie gdybym chciała się naprawdę pomodlić to zrobiłabym to w domu, sama

Sama musisz sobie odpowiedzieć na pytanie: czy jeszcze wierzysz, czy już nie? Sama przed sobą. A potem zastanowić się, czy chcesz naprawiać, czy nie. Jak mówią "z niewolnika nie ma robotnika" i taki z ciebie właśnie katolik. Kościół to nie jest budynek; nie jest też nim sam proboszcz czy inni księża. Kościół to my, wszyscy ludzie wierzący, którzy uczestniczą w tej radości jaka jest np. w Mszy Świętej. Rzeczy, które opisujesz jasno świadczą o tym, że dawno się pogubiłaś. Rodzice pewnie dostrzegają ten fakt, reagują jak potrafią. Ja tu nie będę nazywać po imieniu jakich grzechów się dopuszczasz bo to i tak bez sensu, a i miejsce nie na takie sprawy. Jak piszesz masz 20 lat, i co z tego? Ten wiek,  to jeszcze wiek dziecka; dowód osobisty w ręku o niczym nie świadczy. Wobec tego czy jesteś w stanie spojrzeć na sprawy jak dorosła osoba? Według tego co piszesz nie. Poza tym nie sądzę, że do ciebie coś dotrze co ludzie napiszą na plus religii i wiary. Najważniejsza jest tu twoja postawa i tyle. A wynika ona zapewne z nieznajomości podstaw wiary, czyli nie pracujecie w domu nad powiększaniem swojej wiedzy i własnej religii. Proponuje ci poczytać co się dzieje podczas Mszy Świętej, a wtedy zrozumiesz o co chodzi. Bo jak podjąć decyzję bez braku elementarnej wiedzy na dany temat? Nie da się. Poczytaj to: http://www.jankowice.rybnik.pl/czytelnia/catalina-rivas.html

Dla mnie ogólnie chore są takie akcje ze zmuszaniem dziecka do wiary. U mnie było tak,że tata jest ateistą, a mama niby coś tam wierzy, ale nie nazwałabym jej przykładnym katolikiem ;D No i chodziłam do tego kościoła przed komunią, zbierać tam podpisy w jakimś zeszyciuk. Ba! Nawet mi się podobało i to lubiłam ( do czasu pierwszej spowiedzi, jakiś diabeł we mnie wstąpił i nie chciałam tam wejść do tego konfesjonału ;D). No, ale generalnie komunia była fajna i wgl. Tata jakoś nigdy specjalnie nie odciągał mnie od kościoła. Mówił otwarcie,że nie wierzy w Boga, czasem z nim o tym rozmawiałam, nie rozumiałam. Ale potem sama zaczęłam się zastanawiać i pamiętam,że już w podstawówce w klasach 5-6 inaczej podchodziłam do lekcji religii. W gimnazjum w końcu doszłam do tego,że nie wierzę. Nie było to oczywiście z dnia na dzień, ale postanowiłam wypisać się z religii i moi rodzice nie robili problemu. Tata podejrzewam był nawet dumny :D, ale mama jakoś nie protestowała, myślę,że wiedziała,że tak będzie. Dlatego może trudno mi jest wyobrazić sobie jak rodzica każą dziecku iść do kościoła. Bo co to da? Przecież siedzi tam na siłe, nie słucha teog księdza i nie ma to dla niego żadnej wartości. Ja rozumiem,żeby jeszcze tłumaczyli dziecku co, po co i jak, ale 'idź, bo idź' jest bez sensu.  W Twoim przypadku pewnie będzie cieżko, bo mieszkasz z rodzicami i oni "rządzą", chociaż dla mnie to absurd. Ale nie wiem, może to banalne, ale spróbuj im to wytłumaczyć na spokojnie? Chociaż podejrzewam,że w tej kwestii może być ciężko.

Próbowałam im tłumaczyć ze sto razy na spokojnie i nie na spokojnie, nic do nich nie dociera, bo dla nich to jest w ogóle nie do pomyślenia, że można nie chodzić do kościoła. A jak ktoś nie wierzy to już w ogóle na pewno satanista, chodzi na czarne msze i czci szatana

Ja kwestie kościoła bardzo łatwo rozwiązałam, raz na kolędzie pogadałam z księdzem na temat pedofilii w kościele, w sumie ksiądz obraził się na mnie śmiertelnie bo to wszystko pomówienia, moi rodzice więcej mnie do księdza nie dopuszczali, nawet na kolędzie mogłam spokojnie siedzieć u siebie w pokoju. Zmuszanie kogoś do wiary daje odwrotny skutek - takie moje zdanie. Ja jestem niewierząca, mój partner wierzy, ale do kościoła nie chodzi. Jak dziecko będzie chciało to niech idzie, jak nie to nie - jego wybór. Ja do gimnazjum lubiłam religie i kościół, śpiewanie w kościele, kolorowanie, itd. Potem sprawdziany z wybranych fragmentów biblii itd, zniechęciło mnie to do reszty. Jakby religii nie było w szkołach to myślę, że dzieci by się tak od niej nie odwracały.