Temat: Wtrącanie się innych w czyjeś sprawy

Właściwie jaki problem powiedzieć wszystkim,że teraz nie masz w planach dzieci?Jak miałam problem z zajściem w ciąże to odpowiadałam,że nie stać nas na dziecko i tyle.

jestem tego samego zdania niektóre pytania są nie na miejscu ale to z dzieckiem to juz plaga ile mozna sluchac kiedy kiedy? Dlaczego? Jasna cholera to nasze życie a wszyscy dookola wciskają nam dzieci to nie obowiązek a wybor przyjelo sie ze musza byc i kropka:/ mam jedno dziecko to mi starczy ale ciągle pytaja kiedy drugie! Mam dość kwituje to ze niejtore pytania są nie na miejscu i skończmy ten temat:)

to teraz sie zastanowcie ile ktora mogla zadac w zyciu nietaktownych pytan, nawet nie zdajac sobie z tego sprawy... ;)

wtracanie ma charakter raczej uporczywy i jesli ktos wierci dziure w brzuchu bez przerwy, na ogol rodzice/tesciowie to mozna sie irytowac, ale zeby z powodu niewinnych zyczen, czy obojetnych pytan podczas spotkan towarzyskich, to chyba troche niepotrzebne emocje...

Zdecydowanie niepotrzebne. Ale z drugiej strony to zrozumiałe, bo osoby bezdzietne jednak więcej uwagi skupiają na sobie samym (w sensie emocjonalnym). I nie ma w tym nic złego. Tak po prostu jest. To widać dopiero w momencie gdy dzieci się pojawią w rodzinie.

pewnie ze nic zlego, tylko szkoda nerwow, ludzie zawsze beda o cos pytac, jak nie o slub, dziecko, to wage fryzure, mieszkanie... ilosc tematow jest nieskonczona... :)

Niestety - standard... i też zawsze trudno mi to zrozumieć. Ja np. nie mam partnera i moja babcia za każdym razem, gdy tylko mnie widzi lub rozmawiamy przez telefon, pyta mnie, czy już kogoś mam, czy spotkałam kogoś itp., a jak mówię, że nie, to zaczyna mnie pouczać, że powinnam poszukać i daje mi rady, kto to mógłby być, na jakie cechy powinnam zwracać uwagę, bla bla bla.... No sorry, do sklepu nie pójdę i chłopaka sobie nie kupię, zakocham się, to się zakocham, nie szukam na siłę, ale oczywiście moja rodzina wie lepiej  Czasami to mam wrażenie, że część moich bliskich wolałaby, żebym wyszła za pierwszego lepszego, narobiła sobie dzieciaków i została typową, wiecznie narzekającą na swój ciężki los kurą domową, bo wtedy to byłoby tak normalnie (w ich mniemaniu). Też nie chcę mieć dzieci, nigdy nie chciałam, kompletnie nie mam instynktu macierzyńskiego i nie widzę powodu, dla którego miałabym się poddawać jakiejś społecznej presji, unieszczęśliwiając i siebie i to potencjalne dziecko, ale oczywiście ze sto razy słyszałam argumenty w stylu "młoda jesteś, jeszcze Ci się odmieni", albo - co gorsza - "kiedyś wpadniesz, to zobaczysz, jak w ciąży hormony działają, że się to dziecko od razu kocha". Generalnie mam wrażenie, że przedstawiciele starszego pokolenia (ale nie tylko) uważają, że dopóki się nie ma męża i dzieci, to samemu jest się nie w pełni dorosłym, no bo przecież "co ty możesz wiedzieć o życiu" itp. Smutne to, że ludzie próbują mi układać życie wbrew mojej woli, ale staram się nie przejmować - jak te wszystkie wścibskie ciotki chcą dzieci, to niech sobie same rodzą  Staram się unikać dyskutowania z takimi osobami. 

Klient mi kiedyś podał definicję prawdy- jako prawdy należnej. Są osoby, którym się prawda należy, i tacy, którym się ona nie należy. Powiedz że "przykre dla mnie są takie życzenia i pytania. Jeśli nie chcesz się ze mną gniewać, więcej o tym nie wspominaj" Niech sobie resztę dopowie, a Ty nie prostuj.

Radzisz komuś żeby odpowiedział co myśli, podczas gdy sama w tej kwestii kłamałaś. Nieładnie