Temat: Dziwne pytanie, szczera odpowiedz.

Jak sama zauważyłaś to totalnie indywidualna sprawa. Mam kolegów którzy zachowują się jak gówniarze (20lat) a mam kolege dziewiętnastolatka który jest bardzo ustabilizowany i odpowiedzialny. 

To zależy od osoby. Każdy chłopak jest inny i inaczej wyraża swoje uczucia. Jeden jest bardziej romantyczny i jest stały w uczuciach. Drugi znów jest takim dzieckiem, nie umie wyrażać uczuć i myśli nie głową a dołem inaczej swoim fiutem tak to ująć. Jeszcze może być chłopak wstydliwy i strasznie zamknięty w sobie i nigdy nie powie co czuje bo się wstydzi lub boi. Każdy chłopak / mężczyzna ma swój wiek kiedy zmienia się tok myślenia, niektórzy w ogólę się nie zmieniają.

Ogólnie to dzieciaki z dowodem osobistym.  Jednak to zależy od danej jednostki, jeden w tym wieku może myśleć juz jak dorosła ustabilizowana osoba, inny mając 25 lat nadal zachowuje się jak szczyl.

zabieganie o faceta ? Zawsze uważałam ze oboje coś powinni dac od siebie, jeśli on nie jest zainteresowany, albo myśli tylko w kwestii "zaliczyć te dzisiaj, jutro następna" to dać sobie spokój. Zresztą wogóle "moda" na chodzenia prawie nago w stringach czy miniówkach, juz jest chorym zjawiskiem, co dopiero latanie za wszelką cene za jakimś kolesiem który ma nas w 4 literach...

Kochana, to nie jest głupi temat. W sam raz na ten wiek - 21. Teraz się dużo pozmieniało i muszę Ci powiedzieć, że różnica w dojrzewaniu nie wynosi 3 lata, ale różnica polega na tym, że większość facetów, tak samo jak niektóre kobiety nigdy nie dojrzewają. Nie uogólniając i nikogo nie obrażając - ale taki właśnie jest wiek 21 i lepiej już nie będzie. 18 lat? To naprawdę malutko. Chłopak albo dziewczyna może Ci w różnoraki sposób okazywać uczucia, o których mówisz, tak naprawdę to może okazać się przykrywką i skrzętnym dążeniem do swojego celu - dopowiedz sobie sama do jakiego celu, mówić chyba nie muszę. Mam już swoje lata, 18 za mną dawno, na rówieśników wcale nie patrzę, wiek koło 30 jest dopiero warty zainteresowania, jeśli mogę mówić o szeroko pojętych "uczuciach". Nie liczę na "uczucia" u mężczyzny w wieku -30. Są wyjątkowi faceci przed 30 będący szczerzy i oddani w związku, ale to są indywidua i trudno ich odnaleźć. Co za tym idzie? Kobiety powoli też się takie stają, bo kopiują to od facetów którzy ten stereotyp zapoczątkowali. I tak powoli w Polsce robi się druga Ameryka. Kochana, podsumuję - życzę Ci odnalezienia tego "indywidua" jak najszybciej, ale póki go nie odnajdziesz, korzystaj z życia (jakkolwiek to rozumiesz) i ciesz się, że nie urodziłaś się później, kiedy to będziemy dojrzewać dopiero w wieku 40 lat. Ja z takie założenie wyznaję i póki co nie żałuję, tego rodzynka znajdę później, albo.. nigdy, trudno, nie załamię się:)

Pozdrawiam i szczęśliwego Nowego Roku;)

moim zdaniem to są totalne dzieciaki... zdecydowana większość... oczywiście wyjątki od reguły jak zwykle się zdarzają i w tym przypadku.

Szczerze ????? 

ja osobiscie mam samych mlodszych kolegow w wieku 17-19 i powiem Ci, ze jak dla mnie sa dojrzali i nie moge im zarzucic zachowania strasznie dziecinnego.... podoba mi sie ich poczucie humoru i sposob bycia... lepiej sie duzo z nimi dogaduje niz ze starszymi... a czy zabieganie o chlopaka jest normalne hm.. w tych czasach tak i zauwazylam, ze to dziewczyny czesciej staraja sie o chlopaka (nawet gdy on nie chce xD) ja osobiscie nie popieram tego zachowania ;D jestem moze zacofana... ale jak dla mnie chlopak powinien zabiegac o dziewczyne a nie odwrotnie ;p cóż świat idzie do przodu ;D z drugiej strony czasem trzeba troche powalczyc bo jak to mowia szczesciu trzeba pomagac ;D

Kobiety na pewno szybciej potrzebują jakiejś tam stabilizacji życiowej. Facet może mieć i nawet 40 lat i nie czuć tego czegoś -- >  że czas na żone, dzieci........ Mi się wydaje, że Oni całe życie w pewien sposób są małymi chłopczykami...


Ja czasem jak jestem w towarzystwie samych facetów czuje się jak w przedszkolu. :P