Temat: Mąż wymaga mojego schudnięcia

 Mój też marudzi. Niestety, muszę przyznać im rację - każdy człowiek woli mieć zdrowego, atrakcyjnego partnera. I też nie jest łatwo kochać kogoś i jednocześnie wiedzieć, że ta osoba nie jest w najlepszej kondycji, niedobrze wygląda itd. A czemu? Przez zaniedbanie...

Dieta będzie skuteczniejsza, kiedy będziesz ją lubić, to jasne. Jeśli wiesz, że to potrwa, to zamiast mu się tłumaczyć - daj mu jakieś efekty. Jak ja zaczęłam interesować się bardziej zdrowym odżywianiem, to mój i z 2kg się cieszy, choćby schodziły powoli - bo wie, w którym kierunku to idzie ;)

Nie chcę być niemiła... ale moim zdaniem mąż ma trochę racji. 

Mamy prawie ten sam wzrost i 85kg to naprawdę nie jest mało. Nie jest to dobre dla Twojego zdrowia i warto to sobie uświadomić. 

A mogę Cię zapytać jak zaprzepaściłaś ten sukces? 

Ja mam taką sytuację, że to mój mężczyzna troszkę za dużo przybrał masy ;) Mi to aż tak by nie przeszkadzało gdyby nie jego "marudzenie". On niby chce schudnąć ale nie robi w tym kierunku nic. Więc ja też jestem trochę gestapo bo mu zabieram te batoniki, bo wypominam trzecie śniadanie itp. Ale jak mam potem słuchać "znowu Ty schudłaś a ja nie" to już mnie szlag trafia.
Więc skoro chce schudnąć to go gonię ;]

O to, to ;) 

Wiecie, ja się z Wami zgadzam. Wiem, że powinnam schudnąć. Jednak jak to jest, że Wy, jako kobiety, potraficie mówić delikatnie, a on wali takie przykrości?

nie dziwie mu sie wcale! Ja sama tez bym nie chciala grubasa. 

Coz twoj facet jest jednym z niewielu którzy mowia takie rzeczy wprost. 

Ojj uwierz mi ja jako babka bym Ci jeszcze bardziej "twardo" powiedziala niz Twoj maz.. 

Pozatym nic chamskiego nic Ci nie powiedzial z tego co piszesz

Ja się nie dziwię i nie uważam, żeby to co on robi było chamskie. Mimo wszystko wygląd jest ważny i sama bym nie chciała na jego miejscu, żeby żona, kiedy już zrozumie, że ma go w garści, się roztyła i użalała nad sobą. Sposób w jaki Cię kontroluje nie jest chamski, jak dla mnie całkiem normalny. Ale poza upominaniem mógłby brać w tym bardziej czynny udział, niż tylko gadać.

ja uważam, że twój mąż ma rację. mój facet schudł w rok około 25kg i jakby się teraz z lenistwa roztył do poprzedniej wagi, to bym nie odpuściła. 

Zastanawia mnie jak mogłaś dopuścić do tego, ze jesteś ofiara 30-kilogramowego joja? Nie widziałaś, ze tyjesz? Ok...rozumiem 3-5 kg....ale przy 10- nie zapaliła Ci się czerwona lampka? O reszcie nawet nie wspomnę...Czy Twój mąż miał w tym swój udział? Natomiast jego stosunek do Twojej wagi mogę tylko skomentować tak: on Ci takiej nie akceptuje. I to się nie raczej nie zmieni, dopóki Ty się nie zmienisz-sadząc po jego otwartej krytyce skierowanej w Twoja stronę. Wybacz, ale nie można być z kimś, kogo się nie akceptuje. On po prostu ma z tym problem. Albo schudniesz i on da Ci spokój, ale wtedy do końca życia będziesz musiała się pilnować- dla niego, biorąc pod uwagę , ze jeszcze parę razy będziesz przy kości (ewentualne ciąże) i ponownie będziesz musiała znosić te nieprzyjemności, albo on się zmieni jakimś cudem ( na to bym nie liczyła). Sama zostawiłam faceta bo zaczął palic i się zapuścił w trakcie trwania związku. Po prostu osiadł na laurach .Doprowadzało mnie to do szalu. Twierdził ,ze rzuca palenie i tak trwało to parę lat. Ja nie potrafiłam go takiego zaakceptować, niestety. Bardzo mi to przeszkadzało, ze ze szczupłego, przystojnego chłopaka, zrobił się z niego olbrzym-palacz. Niektórzy tak po prostu maja. 

Jeśli twój mąż nie mówi tego w chamski sposób to nie obrażaj się na niego. Choć wiem ze to boli i uważam że tego nie powinno się mówić nikomu kto ma nadwagę, bo nie jest to motywujące, a wręcz przeciwnie. 

Na twoim miejscu nie słuchałabym go tylko spokojnie swoim tempem chudła. Ten tekst ze sam nie wygląda jak DiCaprio jest bardzo dobry i powinien mu dać do myślenia.