Temat: Wyidealizowany obraz mężczyzny

Moje dzisiejsze przemyślenia skłonimy mnie do założenia tematu na forum, gdyż chciałabym poznać Wasze zdanie na ten temat. 

Czy uważacie, że kobiety chcą mieć faceta, który będzie się wszystkiego domyślał i dogadzał kobiecie w każdej kwestii ? Albo może inaczej, czy takie związki w ogóle istnieją ? Potraficie iść na kompromisy i stawiać się na miejscu swojej drugiej połówki w sytuacjach konfliktowych ? 

Od zawsze wydawało mi się że jestem dobrą dziewczyną do stałego związku, że facet raczej nie może narzekać na związek ze mną (oczywiście zdarzają się drobne sprzeczki, wiadomo), ale ogólnie wydawało mi się że jest dobrze. Od pewnego czasu zauważyłam jednak, że jeśli coś nie idzie po mojej myśli, albo wymyślam sobie że jestem niedoceniana, albo niepotrzebna itp. 

Na przykład wczoraj rano przed pracą miałam dużo do zrobienia w domu, musiałam trochę ogarnąć mieszkanie, wyjść z psem, ugotować obiad i jak zwykle zrobić śniadanie dla nas obojga. W międzyczasie jednak mój chłopak sam zrobił sobie śniadanie, a ja później sobie oddzielnie. Byłam dla niego trochę oschła, ostatnio w ogóle mamy trochę problemów i nie mam się z czego cieszyć, mam też problem z okazywaniem emocji, często nic mi nie jest, a wyglądam jakbym chodziła naburmuszona, ale pracuję nad tym. Kiedy po południu byłam w pracy, napisał mi że może będzie lepiej jak sam będzie sobie robił jedzenie, w tym tez obiad, na co odpowiedziałam mu że nie jest dla mnie przecież problemem robienie jedzenia dla nas obojga, poza tym to jest bez sensu. On jednak uparł się i wyszło na to że ja robię obiady dla nas, a on sobie oddzielnie śniadanie i kolację.

Dzisiaj rano miał pójść do sklepu po chleb dla siebie, bo w domu buł tylko mój razowy którego on nie lubi. Okazało się jednak że musi wcześniej zacząć pracę, więc ja nie wiele myśląc zrobiłam dla nas obojga to śniadanie z "mojego" chleba. On podziękował, ale powiedział że nie trzeba było i tak dalej, że mógłby później wyjść do sklepu a ja mogłabym sama jeść. Przykro mi się zrobiło, poczułam się niepotrzebna no i posprzeczaliśmy się o to. 

Chyba powinnam się cieszyć z tego że on chce mnie odciążyć (albo unosi się honorem?) i sam sobie to jedzenie robić ? No ale jakby to wyglądało, ja jem a on siedzi głodny, bo nie ma czasu nic sobie zrobić ? (On pracuje w domu). Lubię gotować dla nas obojga, a jak on tak mówi że wszystko będzie robiła sam, to na prawdę czuję się niepotrzebna. 

Przesadzam ? 

Ta sytuacja to był tylko świeży przykład. Ogólnie nie mamy żadnych większych problemów. Może szukam na siłę ideału, bo nie mam własnej rodziny (mega konflikt z matką, brak ojca), a mój poprzedni chłopak był pijakiem ? Może ja do psychologa powinnam pójść ? :/ Wydaje mi się że nie będzie chciał być ze mną, że zmienię się w jakąś histeryczkę niedługo ;/