Temat: Gdzie poznaliście swojego przyjaciela?

Pewnie to co powiem okaże się nieprzydatne, ale jakoś nigdy mnie nie interesowała "wielka przyjaźń do końca życia" i w takowej sama bym nie wytrwała, bo mam inne priorytety, trudny charakter i bardzo często ludzie po prostu mnie nie rozumieją. Mam za to garść bliskich mi znajomych, których znam po 10, po 5 lat i wiem, że mogłabym na nich w razie czego liczyć i oni liczyć na mnie, zarówno w luźnych kwestiach i jakichś rozrywkach jak i poważniejszych problemach, bywało gorzej i lepiej, a znam ich ze szkoły. Nie da się znaleźć kogoś takiego "na siłę".

Na uczelni i w szkole:)
Myślę, że łączą wspólne zainteresowania, nawet jeśli są to imprezy;)
Nigdy nie miałam jakieś przyjaciółki, z którą byłabym nierozłączna i też nigdy takiej znajomości bym nie chciała, jednak wiem, że mam kogoś na ogo mogę bardzo liczyć:)

2 przyjaciółki w podstawówce, trzecie to moja kuzynka, przyjaciela na mojej 18stce, kolejną w pracy jak miałam 21 lat, dwa na wycieczce zagranicznej, dwie ostatnie w pracy. Mam 28 lat. Jestem osobą kontaktową i mam to szczęście, że przyciągam fajnych ludzi :)

Ja swoją przyjaciółkę poznałam w liceum, to już ponad 11 lat ;) ale ten czas leci.... Jest ona matką chrzestną mojego syna, a ja u jej córeczki ;) Ze względu na moją pracę widujemy się co 6-7 tygodni ... ale skyp smsy i telefony to na porządku dziennym :) I uważam, że przyjaźń jest bardzo potrzebna :)

Mam ten sam problem co ty. Mała wioska, w moim wieku nikogo nie ma. W szkole ludzie też nie chcą zbytnio nawiązywać nowych znajomości. Mam kilku znajomych, ale w razie potrzeby nie mogłabym na nich liczyć. Jedynie na chłopaka, ale to przecież chłopak. On ma dobrych kumpli z którymi zawsze może się spotkać a ja taka sierotka, że nie mam do kogo się odezwać, nawet i popisać. Więc Cię rozumiem.

Większość znajomych i lrzyjaciół mam w internecie.

Nigdy takiej osoby nie miałam i raczej mieć nie będę. A to dlatego, że jestem skryta i nikomu nie zwierzam się ze swoich problemów. Nie potrafię też doradzać innym więc pewnie sama nie byłabym dobrą przyjaciółką. Bardziej brakuje mi takich znajomych, z którymi można by gdzieś wyjść, spontanicznie wyjechać... Bo niestety wszystkie moje dawne koleżanki już zamężne, część z dziećmi. Typowej przyjaciółki mi nie brak.

Od roku mam internetowego dobrego kolegę i jeżeli muszę o czymś porozmawiać to rozmawiam z nim ;). I to mi wystarcza.

Jasne że przyjaźń jest potrzebna ! :) Ale uwierz o PRAWDZIWEGO przyjaciela teraz strasznie trudno i choć wielu się wydaje że mają "przyjaciela" po czasie cierpią jak nie wiem co .... :( uwierz mi !