Temat: Mam okropny charakter

Tez taka jestem niestety ;( i nie wiem co robic mam.. Więc sie chętnie dowiem ;)

Mam to samo ;) Ostatnio prawie rozstałam się z facetem przez to, że zrobiłam awanturę o nic i dwa tygodnie się na niego obrażałam ;) Też chciałabym to w sobie zmienić, bo takie coś pojawia mi się średnio raz na miesiąc :) Tłumaczę to sobie burzą hormonów, ZNPM itp. ale nie wiem jak długo mój facet będzie to jeszcze znosił :-/

Skoro masz tego świadomość - staraj się kontrolować i powstrzymywać przed tymi zachowaniami. Metoda stara jak świat - jak bierze Cię złość zacznij powoli liczyć do dziesięciu i oddychaj głęboko, będziesz miała te parę chwil, żeby się zastanowić i opanować

Walka z samym sobą to najcięższa, jaką człowiek musi stoczyć. Jeśli naprawdę chcesz się zmienić, uwierz, że dasz radę. Jeśli nie dasz rady, nie chcesz aż tak bardzo zmiany.

Doskonale Cię rozumiem :) mówiłam mojemu facetowi, że mam ciężki charakter, ale to chyba nie jest wina charakteru tylko hormonów, bo jest czas kiedy potrafię być NORMALNA, a jest kiedy nie można ze mną wytrzymać :-/ ale widzę, że nie tylko mnie męczy taki problem :-/

Doskonale Cię rozumiem.. Mam tak samo.. Dodatkowo mój facet jest bardzo cierpliwy i spokojny. A ja typowa choleryczka, również zazdrosna i nieufna wobec mężczyzn, których traktuję jak gorszy sort , który ciągle zdradza, kombinuje i chce wykorzystać. Czytanie na Vitalii o problemach z facetami doprowadziło mnie do takiego stanu, że 'warczałam' na swojego faceta o to, że inni zdradzają i ciągle żyłam w przekonaniu, że on też mnie zdradzi.. Później doszła sprzeczka o to, że mój facet uznał, że moja koleżanka jest ładna.. A ja już sobie wywnioskowałam Bóg wie co i byłam bardzo złośliwa w stosunku do niego.

Ale wiesz.. To da się zmienić. Stopniowo, powoli i cierpliwie kontrolować siebie i pracować nad swoim charakterem. Teraz jestem mniej wybuchowa i staram się tłumić w sobie emocje i raczej rozmawiać a nie obrażać się i kłócić.. Zdarza mi się powiedzieć mojemu facetowi w złości coś niemiłego, przykrego, ale teraz jest to jeden komentarz, a nie piętnaście jak kiedyś. Po takim komentarzu szybko przypominam sobie, że walczę nad sobą, opuszczam drażliwy temat, siadam i ROZMAWIAM. Mówię : Słuchaj, nie chcę się kłócić.. I.. mówię co mi leży na sercu , spokojnie. I uczę ciągle nad sobą panować, bo wiem, że swoim zachowaniem sprawiam przykrość. I widzę postępy. Także polecam Ci czasami się wyciszyć , ugryźć w język a po chwili na spokojnie porozmawiać. Ja myślałam, że to niemożliwe. Ale widzę postępy i chłopak mnie chwali. 

Zostań saperem - albo się uspokoisz, albo to już nie będzie Twój problem :P
A na poważnie to spotkanie z psychologiem jest sensownym i rozsądnym wyjściem.