Temat: Śmierć psa :(( nie daje rady :((

a niektórymi durnymi  wpisami się nie przejmuj udzie nie kady zrozumie co to jest strata nalepszego przyjaciela któryzawsze nas wspierał  , jedyny  doceniał jakim się jest  itp strata swojego wiernego przyjaciela bardziej czasem boli od straty kogoś bliskiego z rodziny

Popłakałam się czytając twój wpis :( Ja też ostatnio bardzo martwiłam się o swoją sunię, choć ma dopiero 3 lata podejrzewałam u niej ropomacicze, byłam u weta, stwierdził że raczej nie bo młoda jeszcze. Na wszelki wypadek dostała zastrzyk i antybiotyki. I jak na razie jest dobrze. Ale to co się o nią wybałam wiem tylko ja. Kocham ją nad życie. I doskonale wiem że jak kiedyś odejdzie będe cierpieć tak jak ty :( I nie wiem czy jest jakiś sposób na ten ogromny ból. Może tylko czas, nie wiem. 13 lat to kawał życia i mnóstwo wspomnień. Trzymaj się kochana i pisz jak będziesz się chciała wypłakać. Mocno przytulam !

jakis czas temu musialam uspic mojego najlepszego przyjaciela. i tu naprawde, nie przesadzam uzywajac takich slow, bo tylko ten pies byl przy mnie w kazdym, lepszym czy gorszym momencie, kiedy wszyscy przyjaciele- ludzie odwrocili sie ode mnie bez wiekszych przyczyn. jak bylam mala i chodzilam do szkoly na piechote, ten piesek chodzil za mna, odprowadzal mnie do niej, kładł sie na chodniku wywalając brzuszek do głaskania, sam mnie znalazł... przygarnęłam go, na poczatku straszliwie sie bał, widocznie był bity, bo czołgał się do miski i patrzyl czy reaguję kiedy je.. ale w koncu zaufał i dał nam (mi i mojej mamie) tyle miłości, ze tego sie nie da opisac.. widac bylo w jego oczach wiernosc, bezgraniczną miłość. Jak juz miał te 13 lat powiedzmy, zamieszkalam z chlopakiem i mama mowiła mi, że Amigo calymi dniami siedzi w oknie i jak idzie dziewczyna podobna do mnie, od razu zaczyna sie cieszyc, potem okazalo sie ze to nie ja, i pies znow był smutny, przygnębiony, mniej jadł... oczywiscie jezdzilam czesto do mamy, wtedy piesek byl przeszczesliwy, ze ma nas obie przy sobie :). No ale niestety, starość dała o sobie znac i kilka miesiecy temu mój Amigo przestal jesc, pic, wymiotował.. trzeba go było uśpić. Płakałam straszliwie i kilka dni nie chodziłam na uczelnię, bo nikt nie rozumiał tego bólu, tego co przezywam. Ale wiesz co? jednocześnie poczułam ulgę, bo wiedziałam, że on tego chciał, chciał już odejść i nie czuć bólu, widac to było w jego spojrzeniu kiedy się z nim żegnałam.. i Ty też kochana pomyśl, że Twój piesio jest już gdzieś tam w lepszym miejscu, nie czując bólu. Mi to bardzo pomogło. Teraz przygarnęłam z mamą kotkę, która jest wspaniała i to też trochę pomaga, jest pocieszna, bardzo towarzyska, mało "kocia";). Mama mówi, że to Amigo nam zesłał jakąś swoją koleżankę...;)


Będzie lepiej. Jeszcze nie teraz, bo teraz musisz się wypłakać, w końcu straciłaś ukochanego członka rodziny, ale w końcu podejdziesz do tego inaczej. Ja wciąż czasem popłakuję na myśl o cudownych chwilach spędzonych z moim psem, ale teraz już potrafię się także uśmiechnąć.

przepraszam że nie w temacie, ale na twoim miejscu zmieniłabym weterynarza - bo ropomacicze u suczek może już wsytąpić po pierwszej cieczce ! i znam przypadki, że tak się działo... jeżeli nie zrobił usg tylko od tak postawił diagnoze to żaden z niego weterynarz....

za przeproszeniem , skończ pierdolić bo widać nie masz pojęcia o miłości do zwierzęcia, a najlepiej wyjdź, bo to najwidoczniej nie temat dla Ciebie.

może zaadoptujesz jakiegoś biedaka? Mi tylko to pomogło po stracie mojego przyjaciela.

dziekuje wam za słowa wsparcia...

a tym dziewczynom które stwierdziły ze 'pies to tylko pies, jak zdechnie to nic wielkiego' albo ze amstaffy sa glupie go zagryzły kogos tam powiem ze komenatrze nie były na miejscu! to ze ktos nie potrafi wychowac psa to inna bajka, moja sunia nigdy nikogo nie skrzywdziła! nie macie za grosz taktu!

:((

Wyobrażam sobie jak musisz cierpieć , ja jak mój ukochany kot nie wracał przez tydzień byłam załamana myśląc że już go nie zobaczę, a takiego kota drugiego nie ma mądrego i śmiesznego za razem. Cóż stratę kogoś bliskiego czy jest to człowiek czy zwierzę każdy musi przecierpieć na swój sposób. Wypłacz cały smutek, a potem pomyśl o jakimś zajęciu może przy młodym piesku?

aż sobie przypomniałam o swoim.. :(

Mieszkam w małej miejscowości i poszłam do najlepszego weta u nas. Nie wiem czy poprostu tez nie przesadziłam bo na dobrą sprawę z objawów tej choroby o jakich czytałam w internecie sunia ma tylko ospałość ale przy tych upałach nie dziwie sie jej że ciągle spała i szukała cienia. Chciałam się upewnić bo jak piszesz wiek w tej chorobie nie ma znaczenia. Jak na razie cały czas ją obserwuje. I ma nadzieje że wszystko będzie dobrze. A skoro spotkałaś się z tą chorobą to napisz mi własnie o najczęstszych objawach :)