Temat: Moja irytacja/pedałowanie i spacerowanie

temat założony, ponieważ chciałabym wiedzieć, czy tylko mnie to tak niezmiernie irytuje.

Póki co w naszym kraju cierpimy na deficyt ścieżek rowerowych, przez co rowerzyści są najbardziej znienawidzonymi uzytkownikami dróg, przeszkadzają samochodom na ulicach utrudniając ruch, przeszkadzają pieszym na chodnikach gdy dla wlasnego bezpieczenstwa wolą omijac pieszych niż trzęść się czy jakis narwany kierowca ich nie zrzuci z roweru. tak jest i niewiele w tej matrerii da się poprawić, doskonale to rozumiem.

Zawsze myślałam, że ściezki rowerowe są w stanie poprawić tę sytuację i są spełnieniem marzeń dla cyklistów - nic bardziej mylnego.
Mam szczęście mieszkać w malutkim miasteczku (16 tyś. mieszkanców), które postanowiło sprostać oczekiwaniom cyklistów. Wzięli się i zafundowali sciezki tak gdzie tylko dało się je wyznaczyć, część jest jeszcze w budowie, ale generalnie nie jest źle, większość najbardziej ruchliwych ulic ma swoje piękne, nowiutkie, oznaczone trasy rowerowe, całkiem sprawnie połączone (dało się to zrobile lepiej oczywiscie, ale jest dobrze).
No i czas przejsc do tego co mnie irytuje, dam przykład ulicy S, wzdłuż ktorej często spaceruję, pedałuję, lub jadę autem. Ma chyba najwygodniej usytuowaną ścieżkę jaką da się sobie wyobrazic, z jednej strony jest las, z drugiej osiedle bloków, od strony bloków szeroki chodnik, od strony lasu szeroka ścieżka (czasem sciezki ida obok chodnika i to moze byc problematyczne). Gdy spaceruję, co chwila mija mnie jakiś szalony cyklista, dla ktorego zbyt duzym wysiłkiem była zmniana strony ulicy, gdy jadę samochodem po ulicy nadal jeżdzą rowerzyści (a ulica bardzo ruchliwa i kierowcy dają mocno po pedale gazu) i jest to najzwyczajniej niebezpieczne. Wczoraj pedałowałam, zadowolona ścieżką i po chwili pojawił się pierwszy problem Pani z pieskiem zaczepno - obronnym (zaczepia, a pozniej trzeba go bronic) na smyczy, mało go nie rozjechałam, a jeszcze uwziął się na oszczekanie moich kół, gdy pani zwrociłam uwagę, że to sciezka rowerowa usyłszałam całą wiązankę przekleństw i to jaka jestem bezczelna, co ja gowniara wiem o życiu. To, ze pani swoją młodość przechodziła za czasów wczesnego Gierka nie usprawiedliwia tego, że nie mogła zobaczyć znaku oraz wymalowanych ogromnych rowerów co 50 metrów na kostce. Jadę dalej mijając co jakiś czas pojedynczych pieszych, po kilkuset metrach kolejna przeszkoda, młoda pani z wózeczkiem i dwójką małych dzieci obok (na oko 4 i 7 lat), nauczona doświadczeniem zwolniłam, a i tak o mało nie rozjechałam brzdąca blokujacego mi przejazd, mamuśka tylko się zaśmiała, ugryzłam się w jezyk ale ciśnienie mi się ostro podniosło.

Czemu to jest takie trudne do zaakceptowania, że dane miejsce jest do tego aby bezpiecznie przejechać, a inne do tego by bezpiecznie przetuptać? Miasto budując tę ścieżke nie zabrało nikomu ulubionego miejsca spacerowego, bo wczesciej były tam kępy okropnych krzaków.