Temat: stres/ macierzyństwo/ tabletki uspokajające

Co racja, to racja. 

Może Twoja córka jest w spectrum? Przebadałaś ją?

teraz taki trend żeby wszystkim to sugerować, studiuję pedagogikę i temat jest mi znany, na pewno nie jest w spektrum chociaż z wiekiem różnie bywa, na ten moment zdecydowanie nie 

Oooo opcja wyborów też jest super jak mówi Annabell. Też nam się to fajnie sprawdzało swego czasu. Może jakaś opcja: Chcesz najpierw zdjąć kurteczkę czy najpierw buciki się sprawdzi? (przy tym rozbieraniu). Dzieci czesto nie lubią mieć narzucanego czegoś a w takich wypadkach nadal ma narzucone, ale z jej punktu widzenia to ona wybiera i to jej decyzja. Przy maluchach się sprawdzało.

Jak nie zje to będzie głodna, jak się zgrzeje  w domu w kurtce to sama będzie chciała zdjąć. Trzeba uczyć od małego dziecko ponoszenia konsekwencji za swoje wybory i zachowania. Przesadzasz i zadbaj przede wszystkim o siebie i swoją psychikę. Nie może być tak, że dziecko Cię niszczy.

ja Cię pocieszę że to Wszystko minie, też okres dwóch lat u moich dzieci wspominam najgorszej, wszystko na nie, co prawda jakiś cyrków nie było, ale wiem jak to męczy człowieka. Może masz babcie koło siebie, która Ci pomoże? Chociaż raz na kilka dni, gdy weźmie dziecko i pójdzie na spacer (ja nie miałam), a może masz koło siebie jakieś zajęcia dla takich maluszkow?

A ja ci powiem tak. Jako bezdzietnej też mi się dużo wydawało. Co za problem przeglodzic czy jak jest niegrzeczne utemperować itp. Tylko to było do czasu jak się te dzieci pojawiły i się nagle okazało że nie wszystko jest czarno białe. O ile mnie pamięć nie myli wstawiałas kilka tematów jak to nie możesz kota oduczyć jeść takiej czy takiej karmy na rzecz innej albo że zima mialczal pod balkonem, a jak otwarlas drzwi to nie chciał wyjść bo zimo więc zamykałas a on się dalej darł że chce wyjść chociaż nie wychodził. Też by ci ktoś mógł napisać że chciałaś kota  wiedząc/nie wiedząc jak będzie? Czy przed wzięciem go przeczytałaś pierdyliard artykułów czy może było ot tak nie zainteresowałam się niczym tylko biere kota? Jeśli czytałaś to dało ci to coś skoro nadal kręcisz się w kółko? No właśnie. Też ci sporo osób dawało rady a ty pisałaś że z twoim się tak nie da, że nie działa nic. To pomyśl sobie że z dzieckiem podobnie. Jest 100 rad a na to jedno np nie działa to czy tamto. Pewnie coś zadziała ale trzeba znaleźć swój sposób. Oskarżanie kogoś jest bezsensu bo dzieci są różne tak jak ten twój kot. Trochę empatii.

moj syn kiedys się uparł ze beż butów wyjdzie. I wyszedł w zimie. Zaraz po wyjściu z klatki poprosił o buty. Potem już nie miałam takich problemów przy ubieraniu sie. U niego rizne dziwactwa były objawem zespołu aspergera. Jak był trzylatkiem nie chciał zakładać ubrań z niektórymi literami, musiałam kupować ubrania beż obrazków. Czasami nie warto walczyć z niektorymi bzachowaniami, bo od brudu nikt nie umarł. To taki wiek, a to że się uprzesz na coś spowoduje tylko większy opór materii. Wrzuc na luz, odpocznij. Wiem że taki jęczący maluch jest wkur..., ale to trzeba przeżyć.

Masz rację, taki trend istnieje, jednak diagnozowanie ma swój cel. Chodzi o to by dziecko otrzymało potrzebne wsparcie. Twoje jest chyba jeszcze za małe na taką diagnozę, ale pomimo tego, dobrym krokiem wydaje się konsultacja w poradni ( dla Twojego spokoju).