Temat: Inna wizja przyszłości

Dzieci nie wychowuje się dla siebie, tylko dla świata.To jest bardzo egoistyczne podejście liczyć że na starość będą cudnie ubogacać życie rodziców: D Moja znajoma, babeczka po 70 tce,wszystkie dzieci za granicą,a ona w Pl.Spelnia swoje marzenia, wyjeżdża, ma duże grono towarzyskie,pracuje,i jest szczęśliwa sama ze sobą;)

Bo chyba oto tu chodzi, ludzie zawsze chcą zapełnić poczucie wewnetrznej pustki,jakby bali się co w sobie odkryją:)

dla mnie zawsze naturalne było, że ja te dzieci mieć będę. Nie zastanawiałam się jako mloda dziewczyna czy chcę czy nie, chciałam tak samo jak jeść, pić, spać, po prostu. Szłam jakims takim normalnym trybem życia, gdzie miejsce na te dzieci było. Mogłam zostać matką w wieku 24 lat, no ale w wyniku róznych okoliczności udało sie to dopiero 3 lata później. I teraz tak... im dalej w żyćko, tym wiecej doświadczeń i reflekcji, że jest ono trochę bardziej skomplikowane niż było i niż by sie wydawało, przestałam mieć siłę na wiele spraw i po trzydziestce to już bym się chyba nie zdecydowała. 

Ja myślę że bym się zdecydowała (tzn pierwsze urodziłam w wieku 29) ale powiedzmy że mogłabym się zdecydować później ale głównie ze względu na to że jako bezdzietna wydawało mi się to wszystko jakieś prostsze. Tzn wiedziałam że dużo się zmieni ale nie zdawałam sobie realnie sprawy jak wiele. I nie mówię o jakichś wyjazdach tylko o codziennosci, odpowiedzialnosci itp. Teraz mam 40stke. Jakbym nie miała dzieci to mogłabym jeszcze rozważać. Ale że mam dwójkę i wiem z czym to się wiąże to z dzisiejszego punktu widzenia już wiem że kolejnego nie będzie. Np jestem teraz dużo bardziej nerwowa, zmęczona i mi się wielu rzeczy nie chce juz po prostu. Ale gdybym dzieci do tej pory nie miała to pewnie miałabym inne podejście bo wielu z tych rzeczy bym nie doświadczyła jeszcze 😅 

Też racja, może patrze przez swój pryzmat, bo ja z rodzicami mam regularny kontakt i często się widzimy;) ale wiadomo dziecko może wyjechać na drugi koniec świata, ma swoje życie, nie chodziło mi o zapełnienie pustki, ale uważam, że fajnie mieć dużą rodzinę, u mnie jest spora i mamy całkiem dobry kontakt ze sobą (z wyjątkami), chociaż ja jestem bardziej na nie niż tak, z moim charakterem macierzyństwo pewnie by mnie przerosło, będę kocią mamą :DD

Warto tą decyzje dobrze przemyśleć.

Na Twoim miejscu spokojnie bym sobie dała rok lub dwa do namysłu, jeśli masz problem z tarczycą to zadbaj o siebie bo pod kątem ciąży to dość niebezpieczne. Dobrze jest mieć tak wyprowadzone ewentualne choroby żeby mieć zielone światło do zajścia w ciążę i spokojną glowę. 

Fakt że łatwiej jest mieć dziecko wcześniej, człowiek młody ma więcej energii i lepsze zdrowie, ale dużo kobiet decyduje się po 30 na macierzyństwo. Nikt za Ciebie nie zdecyduje, ale presja też nic dobrego nie da. Podejdź zadaniowo, zadbaj o zdrowie w razie jakbyś się zdecydowała i spokojnie sobie przemyśl jak to przyszłe życie widzisz, czy z dziećmi czy bez.

Ja długo dzieś z tyłu głowy miałam, że taka kolej rzeczy i kiedyś będę mieć dziecko/dzieci.

Ale po 30stce sobie uświadomiłam, że to w ogóle nie jest moje pragnienie. 

Jest taki fanpage na fb "Żałuję rodzicielstwa", moim zdaniem warto poczytać jaki jest drugi biegun dla cukierkowego rodzicielstwa z instagrama. Że nie każdy ma "jak urodzisz to pokochasz".