Temat: Wstydzę się

Mam okropny problem z okazywaniem uczuć. Nie wiem, czy ma to swoją podstawę w dzieciństwie, czy może raczej w braku samoakceptacji.
W sumie, to często akceptuję siebie (choć wiadomo, nie zawsze) i właśnie wstydzę się być atrakcyjną. To znaczy, nie lubię się stroić, bo wtedy mam wrażenie, że część mężczyzn będzie na mnie patrzeć tylko pod jednym kątem, rodzice będą cały czas się cieszyli, że im się udałam i gadali o mnie wszystkim, nadrabiając swoje braki- przepraszam, takie mam wrażenie. Może wzięło się to stąd, że zawsze kiedy coś małego mi się udaje, to mama ze swoją naiwnością od razu wyobraża sobie, że zdobędę świat, ech... wstydzę się też śpiewać przy innych, chociaż jakoś mi to wychodzi. Nie chcę, by oni wiedzieli o tym, że potrafię- i nie, to nie jest skromność. Po prostu dziwnie się wtedy czuję... Nie lubię też mówić mamie o jakichś facetach, z którymi się ledwo co poznałam i fajnie się dogadujemy, bo od razu wyobraża sobie nie wiadomo co i gdy np. powiem, że kolega mówi, że mnie lubi, ona myśli, że jest we mnie zakochany na zabój.
To pewnie w mojej psychice dzieje się coś nie tak i nie mam pojęcia, dlaczego. Ale nie lubię być przy innych, w sumie szczególnie w rodzinie atrakcyjną, bo mają mnie wtedy za nie wiadomo kogo. Ale z drugiej strony, gdy mówię o swoich planach na przyszłość, to i tak we mnie nie wierzą, zawsze uważali, że jestem mało inteligenta. Nie wiem, o co tu chodzi.
Może wy inaczej spojrzycie na problem i jako drugie osoby zauważycie w tym coś więcej...:)