Temat: Zabobony, przesądy - wierzycie?

Przyjaciółka była moją świadkową, a miesiąc później sama brała ślub. Nie mogłam być jej świadkową, bo mężatka przynosi pecha. Było mi bardzo przykro, że uwierzyła w ten zabobon.

Siostra cioteczna chciałaby, żeby chrzestną jej dziecka była szwagierka, ale nie zostanie, bo ta jest w ciąży, a to przynosi pecha. 

Haha przypomniało mi się :D Na tekst jak Ci ktoś powie w rozmowie "Ojjj odpukać w niemalowane drewno" i leci i faktycznie stuka w to drewno, to najlepiej stuknąć go w głowę kilka razy (tak jak się odpukuje w to niemalowane) i powiedzieć: "Aaa ja tam wolę odpukiwać w puste" ;)

W przesądy nie wierzę, za to wierzę w karmę. Nie ortodoksyjnie, po prostu coś w tym jest. 

A jakieś przesądy w stylu czarnego kota przebiegającego pod drabiną 13-go w piątek biorę na humor, dopóki są nieszkodliwe - jak ktoś zbyt serio bierze takie głupoty to jestem bezwzględna 🤪

Uf. Dobrze, że nie znałam tych przesądów wcześniej. Byłam świadkiem na ślubie przyjaciółki jako mężatka. A ona została matką chrzestna mojej córki będąc w ciąży:) 

Nie wierzę w zabobony, zwłaszcza w te ciążowe. 

Czasem wydaje mi się, że sprawdzają się one osobą, które w nie wierzą. Lub po prostu dopisują siebie wydarzenia do zabobonu. 

To ja z kolei nie zostałam świadkową na ślubie mojej kuzynki bo byłam w ciąży. Zawsze sobie obiecywałyśmy że będziemy nawzajem sobie świadkować. Ona u mnie była i byłam przekonana, że ja u niej zostanę, bo miałyśmy super kontakt. Nie poprosiła mnie. Myślałam, że może martwi się faktem, że byłabym wtedy w 7 miesiącu, coś mogło by się wydarzyć i została by bez świadkowej na ostatnią chwilę, lub że może nie chciała mnie przemęczać jakimiś tam świadkowej obowiązkami. I to bym serio w 100% zrozumiała. Ale przy jakiejś okazji wprost mi powiedziała, że nie mogę być jej świadkową będąc w ciąży, bo przynosi to pecha... Nooo tak trochę jakby mi ktoś lutnął obuchem w twarz.

Nie wierzę, nie "stosowałam" się do żadnych przesądów ani zabobonów studniówkowych, ślubnych, ciążowych etc.

Jednak jedna rzecz mi nie daje spokoju - pierwszy raz w życiu czarny kot przebiegł mi drogę, chwilę później okazało się, że mam raka. Niby nie wierzę a jednak cały czas mam to w głowie :D

Te ciazowo-dzieciowe przesądy są chyba najbardziej żywe, szczególnie z tym niezostawaniem matką chrzestną będąc w ciąży. Przesądu o zamężnej świadkowej nie znałam. 

Slyszalam jeszcze, że nieochrzczonego dziecka nie wolno zabierać na cmentarz;)

Osobiście nie wierzę i nie kultywuję, trudno, żeby brać kwestie czarnych kotów na poważnie;) jedynie czasem zdarzy mi się wtrącić "odpukać" w rozmowę (co nie ma absolutnie nic wspólnego z wiarą w to, że pukanie czegokolwiek ma w czymś pomóc).

Nie wierzę w zabobony. Czerwonej wstążki do wózka nie przypiełam ani razu. Natomiast moja teściowa, bardzo wierząca kobieta wierzy w zabobony, w przelewanie wosku, w rzucanie uroku. W bajki typu "jak będziesz w ciąży i się wystraszysz, to miejsce w które się dotkniesz twoje dziecko będzie nosić znamię". Na pogrzebie swojej mamy zakazała nam całować babcię po twarzy, bo zabierze nas że sobą do grobu. I wiele innych tego typu sytuacji. 

Nie wierzę w zabobony. W żadne wróżki i nawiedzonych ludzi też nie, dla mnie ciemnogród, bezczelne naciąganie naiwnych i tyle.

Nie znam żadnych, o większości czytałam na Vitalii. Bzdet na bzdecie, ja wierzę w to, co widzę.