Temat: Stare matki

Ich sprawa. Mnie by sie nie chciało już w tym wieku. Chociaż z perspektywy dziecko- gdy bedzie wchodziło w okres zakładania rodziny dostanie starych rodziców, którymi trzeba się bedzie zajmować. Mam znajomego, który wziął ojca do siebie- znajomy miał 30+, a jego ojciec był już mocno stary i mieszkał bardzo daleko od tego mojego znajomego (nie miał też innej rodziny). Od znajomego dziewczyna się wyprowadziła, bo stwierdziła, że ona chce założyć rodzine, ale dla niej to za dużo mieszkać razem z ojcem chłopaka w małym mieszkaniu

W dzisiejszych czasach to tez nietypowe, ze dzieci się rodzicami zajmują, tak samo jak i nie jest normalnością to, ze 17latki dzieci rodzą i liczą na pomoc rodziców. Dziś rodzimy dzieci dopiero wtedy, kiedy jesteśmy samodzielni i potrafimy je sami wychować i utrzymać, a nasi rodzice nie chcą być obciążeniem dla nas podczas ich schyłku. Wielopokoleniowe rodziny prawie nie istnieją. 

Ja się skłaniam w stronę antynatalizmu, więc myślę, że egoizmem jest powoływanie każdego dziecka na świat. 

Nie chodzi o wielopokoleniowe rodziny, ale o to, że jeśli rodzice niedomagają, to trzeba coś z nimi zrobić- albo dzieci się zajmują, albo oddają do dps. Normalnie jeżeli jest pokoleniowa różnica, to zazwyczaj swoje dzieci masz odchowane lub nawet jesteś na emeryturze. 

Ja jestem późnym dzieckiem bardzo późnych rodziców- babcia miała 44 lata, kiedy rodził się mój ojciec, mój rodzice mieli 32 i 33, kiedy ja się rodziłam. Dla mnie to normalność, zupełnie nie ogarniam, jaki egoizm masz na myśli.

oczywiście jak wpadka to co zrobić natomiast planowana ciążą w wieku 50 lat to przejaw braku rozumu i braku troski o dobro dziecka, nawet nie trzeba pisać z jakich powodów bo są one po prostu oczywiste 

Moja matka rodziła mnie mając 20 lat, brata 18 i drugiego brata 25. W żadnym z tych wieków nie była na tyle dojrzała, by nami się zajmować i w skrócie zostaliśmy rzuceni na pastwę losu co dziś zbiera swoje żniwa, ale nieważne. Wg mnie trzeba rodzic wtedy, jak jest się dojrzałym choć trochę emocjonalnie. Gdybym kiedykolwiek miała to zrobić i miałabym np normalna teściową, czy matkę, zrobiłabym to ok. 40. 

ja urodziłam syna w wieku 33 lat, moja siostra w 36. Moim zdaniem nie ma reguly - osoba ktora urodziła dziecko w wieku 20 lat rownie dobrze moze umrzec w wypadku/powaznej choroby czy przy porodzie, niz osoba ktora urodziła pierwsze dziecko w wieku 40 lat. Generalnie nie kazdy spotka potecjalnego ojca dziecka wczesnie, nie kazdy ma w miare dobra prace/mieszkanie w wieku np 20/25 lat a moim zdaniem rodzenie dziacka gdy nie ma sie zaplacza finansowego jest niezbyt madre...niech kazdy zyje tak jak chce i jak uwaza ze dla niego i jego dzieci jest najwazniejsze.

33 lata to normalny wiek przecież. 

wszystko ma swoje plusy i minusy. Przy późnej ciąży często kobieta zrealizowała swoje potrzeby zyciowe i może spokojnie się zająć macierzyństwem. 

w młodym to znowu odchowasz dziecko jesteś jeszcze młoda i możesz się zająć swoim życiem trochę.

Moja mama miała 31 lat jak mnie urodziła. Pamiętam, że kiedyś za gówniarza myślałam, że ja jak będę miała mieć dzieci to na pewno nie w tak późnym wieku jak ona, max 26 lat. Urodziłam mając 30 i nie wyobrażam sobie, że mogłabym zostać matką wcześniej. Szkoda życia, młodości. Czasy są takie, że lepiej ustawić się troszkę finansowo, ustabilizować sytuację finansowo-materialno-mieszkaniową i dopiero wtedy brać za robienie dziecka, w innym  przypadku (brak stałej pracy, dochodów i miejsca do życia) zrobienie sobie dziecka jest zwykłą bezmyślnością i nieodpowiedzialnością. Inna kwestia to znalezienie faceta, z którym chce się to dziecko mieć. Poznałam męża jak miałam 25 lat. W tym wieku część moich znajomych już dawno była po ślubie  miała dziecko/dzieci. Długo się docieraliśmy, poznawaliśmy. Później przyszedł etap cieszenia się tylko i wyłącznie sobą, wspólnego mieszkania, podróży. Obydwoje wiedzieliśmy, że chcemy dziecko i chcemy je mieć ze sobą ale to jeszcze nie był czas.