Temat: Ustny polski - Blagam o pomoc!

dont stresss ;)

Bedzie dobrze.

nie martw się, ja pisałam swoją pracę w nocy przed egzaminem i całkiem nieźle mi poszło. oczywiście nie ma się tutaj czym chwalić, gdybym wcześniej się za to zabrała spokojnie miałabym 100%. w każdym razie chcę Ci pokazać, że nie ma się co stresować, usiądź spokojnie, poszperaj w necie, na pewno znajdziesz mnóstwo informacji :)

zobaczysz będzie dobrze ;) poszperaj w necie a pewnie coś znajdziesz ;) masz jeszcze kilka dni. Ja swoja mam 23 i dopiero mam zaczętą. Jeszcze kilka egzaminów przede na więc na razie jej nie kończe. 

Dasz radę. Ja nie mam jeszcze dokończonej pracy i nie zrobiłam jeszcze prezentacji multimedialnej. Więc don't worry

Chodzi o to np. ,że w Kordianie był motyw podróży w głąb siebie itd. ? Tam było coś przed zabójstwem, że bał się tego zrobić... Już nie wiem.

W Boskiej Komedii to będzie podróż w nieznane, bo on chodził po czyśćcu, piekle i niebie. Nie wiem czy dobrze rozumiem Twój temat.

Mały książę główny motyw podróży to jest podróż w głąb siebie, w poszukiwaniu utraconej naiwności dziecka. Już w momencie spotkania, gdy Mały książę pokazuje  swój rysunek do interpretacji jest pokreślony ten motyw. Inni dorośli na rysunku widzieli kapelusz, mimo, że wyobraźnia dziecka na obrazku umieściła węża, który zjadł słonia. Brak wewnętrznej naiwności dziecka, którą z czasem tracimy, zaczyna nas ograniczać w postrzeganiu siebie i otoczenia. Sprawy, które były dla nas ważne są zglobalizowane. Motyw róży, którą się opiekuje Mały książę jest na to przykładem. Człowiek dorosły traci radość z poznawania rzeczy małych, przez co traci radość życia. Książę pielęgnował różę mimo, że miał z nią wiele problemów. Walczył dla niej z baobabami, mimo, iż nie uzyskiwał wdzięczności w zamian. Skupiał się na jednym określonym celu. Inna kwestia, to odpowiedzialność za własne czyny. Oswojenie lisa było obowiązkiem jaki sam sobie książę nałożył. Wiedział jednak, że jeżeli go oswoi to będzie musiał się nim opiekować. Człowiek dorosły często nie poczuwa się do takiej odpowiedzialności. Podejmuje nieprzemyślane decyzje, uważając, że jakoś to będzie. W sumie każde opowiadanie opiera się na relacji postrzegania rzeczywistości i zjawisk przez dziecko i dorosłego. Odnalezienie tej prostoty i naiwności w dziecięcych oczach zmusza do refleksji nad tym, jak rzeczywistość i mijający czas zmieniają człowieka. Jedynym sposobem jest odnalezienie utraconego dziecka w głębi siebie, aby na nowo się z nim zaprzyjaźnić. Przesłaniem książki jest to, że żeby poznać świat w pełni trzeba poznać siebie. Nie kierować się tylko czystą logiką, ale patrzeć intuicyjnie jak dziecko na otaczający nas świat.

"Odyseja"
Homer stworzył archetyp podróżnika, wędrowca, tułacza, którym w jego poemacie był Odyseusz. Głównym tematem "Odysei" są przygody powracającego spod Troi do domu króla Itaki, jednego z najważniejszych bohaterów zmagań pod Troją. Dziesięcioletnia podróż Odyseusza stała się w kulturze europejskiej synonimem upartej, niebezpiecznej wędrówki, podczas której bohater "zobaczył miasta, ludzi wielu i poznał myśli". Akcja "Odysei" toczy się już po zburzeniu Troi, zaczyna się w dziesiątym roku tułaczki Odyseusza i trwa czterdzieści dni - o wydarzeniach wcześniejszych dowiadujemy się od samego głównego bohatera. Morskie wędrówki Odyseusza obejmowały wielkie obszary, odległości, a ich geografia jest wyraźnie niespójna, miejscami fantastyczna. Krainy realne to np. Egipt, Kreta, Cypr.


"Boska Komedia"
Dante Alighieri przedstawia wizję wędrówki przez zaświaty - Piekło, Czyściec i Niebo. Pomysł wędrówki w zaświaty zaczerpnął autor od swoich poprzedników - ten motyw pojawia się zarówno w mitologii, jak i literaturze europejskiej okresu Średniowiecza. Dante rozwinął go w obszerny poemat, czyniąc samego siebie głównym bohaterem. Czytając poemat mamy więc do czynienia z dwoma wcieleniami Dantego - po pierwsze bohatera, który wędruje po zaświatach, po drugie narratora, który z perspektywy czasu opowiada historię swojej wędrówki. Dzieło Dantego należy zapewne odczytywać jako duchową podróż człowieka od upadku, pogrążenia się w grzechu do oczyszczenia z win, nawet świętości.

"Kordian"

Juliusz Słowacki wysyła swojego bohatera w podróż, która stanowi równocześnie próbę odnalezienia sensu w życiu. Znajdując się w różnych miejscach świata - Warszawa, Rzym, Watykan, Mont Blanc oraz spotykając różnych ludzi - papież, Laura, Wioletta, szuka odpowiedzi na dręczące go pytania o to, czym jest miłość, religia. Jego ideały przewartościowują się. Z romantycznego kochanka zmienia się w aktywnego patriotę - samotnika.

"Sonety krymskie"
Adam Mickiewicz zawiera w nich swój liryczny pamiętnik z podróży na Wschód. Sonety krymskie przesiąknięte są jednak tęsknotą za utraconą i daleką ojczyzną oraz są opisem niezwykłych orientalnych krajobrazów. Mimo piękna przyrody poeta odczuwa samotność i wyobcowanie.

"Mały Książę"
A. de Saint-Exupry ukazuje międzyplanetarną wędrówkę małego mieszkańca planety B-612. Podróżowanie dostarcza Małemu Księciu powodów do zdziwienia i niezadowolenie. Dzięki niej poznaje, czym jest miłość, przyjaźń i śmierć. Wartości, jakim hołdują dorośli rozczarowują bohatera, który uosabia marzenia i poszukiwanie dziecka.

jeżeli jesteś ogarniętą i chociaż w miarę inteligentną personą, to na spokojnie sobie poradzisz. ja swojej pracy w ogóle nie napisałam (kiedy zdawałam maturę miałam dosyć burzliwy okres w swoim życiu), co więcej - nie zdążyłam przeczytać dwóch z trzech książek do prezentacji (znałam je tylko pobieżnie; a jak się okazało później w trakcie pytań zadawanych przez egzaminatorów - BARDZO pobieżnie) i i tak się wybroniłam. nie był to oczywiście najlepszy wynik, był jednym z gorszych - ale mój kolega, który zapłacił za swoją pracę 200 złotych uzyskał taki sam 

dodatkowo jestem prawie pewna, że gdyby nie przyłapano mnie na tej okropnej nieznajomości treści dwóch książek, to spokojnie oscylowałabym w granicy 70-90%. matura to bzdura, a matura ustna z polskiego to już totalna żenada - ludzie, którzy w życiu przeczytali dwie książki, nigdy nie byli nawet trochę zainteresowani językiem polskim, WYKUWALI swoje prace na pamięć kończyli z wynikiem 100%. 

p.s. jak Odyseja wiąże się z "podróżniczą" biografią Homera jeżeli nawet nie jest do końca pewne, czy Homer był jedną osobą? I o czym dokładnie myślisz mówiąc: "funkcje motywu podróży"? Bo jeżeli chodzi o Odyseję to podróż tutaj pełni przede wszystkim walor mający zainteresować czytelnika, wprowadzić novum do ówczesnej, kiełkującej literatury; pokazać zmagania człowieka z losem, przeznaczeniem, bogami, uzmysłowić, że tak naprawdę to nie my decydujemy o swoim życiu, a bogowie, którzy się nami bawią. Ojej, jeżeli chodzi o Odyseję to wiele by pisać, to jest wielowymiarowa powieść (jak zresztą wszystkie, które wymieniłaś w swojej pracy); musisz zdecydować się na coś najprostszego i im to przedstawić; te komisje egzaminatorów i tak nie czekają na kreatywność, im chodzi tylko o to, żebyś powiedziała to samo, czego dowiedziałaś się na lekcjach w pierwszej/drugiej liceum.

Tylko spokojnie. Jeśli wrzucisz sobie w przeglądarkę hasło "motyw podróży w literaturze", to znajdziesz sporo podpowiedzi. Przestrzegam jednak przed nadmiernym biografizmem. W ogóle zepchnęłabym ten kontekst na plan dalszy, jako jedynie uzupełnienie i to nie w przypadku każdego utworu, który wybrałaś. Pamiętaj, że dzieło literackie żyje swoim życiem i jego bohater lub podmiot liryczny przeważnie mają mało wspólnego z autorem. Zwróć uwagę głównie na kontekst psychologiczny. Zadaj sobie pytania: Kim jest ten "podróżnik"? Co można o nim powiedzieć? Dlaczego zdecydował się na podróż? Jakie były etapy tej podróży? Czego go ta podróż nauczyła? Czy zdecydował sam o tej podróży, czy może jakies siły o tym zadecydowały? Jakie były momenty kulminacyjne w podróżowaniu? I podsumuj. Który z bohaterów jest Ci najbliższy? Z którym byś się mogła w jakimś stopniu zidentyfikować, itp. Wszak życie to jest coś w rodzaju pokonywania drogi, czyli podróżowania. Ty też jesteś w takiej drodze i przeżywasz teraz jakiś moment kulminacyjny. No i pamiętaj o odpowiednim wstępie. Pozdrawiam Cię serdecznie. I trzymam kciuki.

Co do Boskiej komedii to polecam Ci to opracowanie: http://boska-komedia.klp.pl/a-1.html.
Tu jest sprawa dość prosta, gdyż głównym motywem jest odejście z właściwej ścieżki życia. Utwór jest pełny symboliki (w tym opracowaniu pw. jest ona dość trafnie zawarta). Celem jest odnalezienie własnej drogi, wręcz drogi do Boga przez głównego bohatera. Jego życie wypełnia pustka, która zrodziła się w Dante przez zmysłowość, pychę i chciwość, które stają na jego drodze w symbolach zwierzęcych. Wędrówka po zaświatach jest celowym zamysłem Boga, aby uzmysłowić bohaterowi co go czeka, w zależności jaki wariant życia wybierze. Kręgi piekielne odwołują się do najczęstszych przywar ludzkich. Istotą jest sama atmosfera panująca w tych trzech światach. Piekło - to beznadzieja, cierpienie, tragizm i barak wszelakiej nadziei. Czyściec to smutek połączony z nadzieją i radością, wynikającą z zakończenia się okresu wyczekiwania otwarcia się przed duszą bram niebios. Raj jest najprościej mówiąc miłością. Cała Boska komedia daje mocno obrazowy efekt, pewnego rodzaju pouczenia co może czekać Dantego po śmierci. Szczególnym zabiegiem jest to iż w dwóch pierwszych miejscach piekle i czyśćcu istotą poznania były zmysły typowo ludzkie... węch, dotyk, wzrok. Natomiast w Raju działa poznanie intuicyjne poprzez uczucie wszechogarniającej miłości. Tak więc droga jaką pokonuje Dante na ziemi do tej pory, jest drogą opartą na życiu zmysłowym, które o ile teraz objawia się jedynie przelotną pustką, o tyle po śmierci stanie się jego przekleństwem. Jako poeta i osoba uduchowiona, powinien kierować się poznaniem duchowym, które da mu ukojenie zmysłów a w przyszłości zapewni miejsce w Raju.