Temat: Jestem bardzo samotna

Moje miasto jest bardzo małe i nie mam zbyt dużych możliwości poznania nowych osób. Ciągle obracam się w tym samym kręgu i niby nie jest źle, ale jestem bardzo samotna... głównie dlatego, że nie mam chłopaka. Marzę o prawdziwej miłości i wspólnych chwilach spędzonych razem. Obecnie jestem strasznie znużona, bo mam wrażenie, że nic dobrego mnie już w życiu nie spotka. Swój ideał chłopaka spotkałam w życiu już dwa razy, ale żaden z nich nie zainteresował się mną jakoś głębiej. Nie wiem, co robię źle...
Niby miałam już paru chłopaków, ale było to jeszcze w gimnazjum i zapomniałam, jak to jest. Chociaż tu też nie chodzi tylko o faceta. Chodzi o to, że znajomi mają już porobione paroletnie grupki, do których ja nie mam dostępu, bo się za krótko znamy i po prostu czuję się odrzucona. Za rok idę na studia do Krakowa i w ogóle się z tego powodu nie cieszę, bo mam wrażenie, że tam i tak nie będę nikomu wyjątkowo potrzebna, a faceta, w którym bym się naprawdę zakochała ze wzajemnością, nigdy nie spotkam.
Na ogół jestem bardzo optymistyczna i radosna, ale tak jest tylko przez chwilę. Właśnie wtedy, gdy jestem z ludźmi, a wśród nich jest osoba, na której mi zależy. Niestety po chwili wszystko mija, bo zauważam, że jestem dla tej osoby po prostu obojętna.
Może Wy kiedyś przechodziliście przez to samo i w końcu udało się odnaleźć szczęście?:) Przecież tak dużo nie pragnę. A może za dużo?
Może z większą cierpliwością poczekać na studia i w tym czasie lepiej pouczyć się do matury, żeby zdać ją jak najlepiej, tak dla dobra przyszłości i samopoczucia:) Nie wiem co mam robić... na osoby z mojego miasta nie zawsze potrafię patrzeć z uśmiechem na twarzy, bo większość jest fałszywych i samolubnych, a możliwości poznania nowych po prostu nie ma;/