Temat: j. polski matuura prezentacja

Następnym przedstawicielem ludzi starszych jest bohater z ballady Adama Mickiewicza pt Romantyczność, powszechnie uważanej za literacki manifest romantyzmu w Polsce. Starzec jest typowym przedstawicielem naukowego pojmowania świata- racjonalistą, uważa, że tylko rozum orzeka o prawdzie i wobec tego rzeczywistość powinniśmy poznawać jedynie w sposób naukowy. Tylko on ze zgromadzonych nie wierzy w to, co mówi Karusia. Nie wierzy on w czary, magię ani przenikanie się światów. Dla niego słowa Karusi to głupstwa, drwi z niej i posądza o obłąkanie. Do ludzi którzy wierzą kobiecie zwraca się w sposób pogardliwy:

„Duchy karczemnej tworem gawiedzi,
W głupstwa wywarzone kuźni.
Dziewczyna duby smalone bredzi,
A gmin rozumowi bluźni.”

Próbuje nakłonić innych do swojego poglądu:

„Ufajcie memu oku i szkiełku,

Nic tu nie widzę dokoła.”

W ten sposób potwierdza, że nauka neguje istnienie duchów – skoro nic nie widać, nie ma sensu zastanawiać się nad wizjami Karusi. Pozwala mu to na stwierdzenie, że świat nadprzyrodzony nie istnieje. Starzec reprezentuje klasycyzm i dawne  ideały – to, co zdaniem romantyków już przeminęło i nie ma zastosowania w prawdziwym życiu. Należy do tzw „starego” pokolenia, jest przekonany o własnej racji, nikt ani nic nie jest w stanie go przekonać.

Biorąc pod uwagę dzisiejszą wiedzę jesteśmy w stanie powiedzieć, że Starzec miał racje, mimo że cala reszta ludu myślała inaczej. W tej balladzie można więc zauważyć odrzucenie mądrości starszego doświadczonego człowieka. Spowodowane jest to jednak poglądami i przekonaniami ówczesnej epoki.