Temat: TYLKO weganskie jedzenie na weselu

Martulleczka napisał(a):

Ich wesele i ich sprawa. Ja myślę, że wesele jednak robi się po części dla gości. Z nimi chce się świętować ten dzień, więc brałabym pod uwagę innych, nie tylko siebie i męża. Nie wiem co bym pomyślała, ale poszłabym i jadła co dają ;).

bridetobee napisał(a):

Tak to czytam dalej i czytam ;)Nie jestem weganką, jestem wegetarianką. Mój facet nie w związku z czym będzie na weselu wybór. Ale byliśmy w licznych wegańskich knajpach w życiu i nie raz mój facet był wielce zaskoczony, że to nie jest mięso przy jednym nawet ja się zastanawiałam :DNiepotrzebnie młodzi mówili, że to bez mięsa bo teraz ograniczony Kowalski nawet nie spróbuje bo to przecież nie schabowy no to się nie naje i na pewno mu nie będzie smakować. To nie jest wciskanie ideologii tylko życie w zgodzie ze sobą, w najważniejszym dla siebie dniu. Wciskanie ideologii to by było gdyby ktoś dokładał do tego sentencje, książeczki o oboju zwierząt i puszczał filmy z ferm kurzych na weselu. Ja to się jednak cieszę, że zapraszam tylko 50 bardzo bliskich mi osób. I znam wszystkich (pomijając kilka osób towarzyszących), mam z nimi bliską relację i naprawdę jestem spokojna, że nikt nie wyjdzie oburzony bo zupa była nie taka :) Ba! Moi niewegetariańscy przyjaciele sami namawiają mnie, żeby większość była wege i tylko główne danie było mięsne/bezmięsne do wyboru :) Dziadkowie moi i narzeczonego też nie kręcą nosem na moją kuchnię, chętnie jedzą. Gości staram się ugościć zawsze jak umiem ale w zgodzie ze sobą i zbieram komplementy mimo, że to bez mięsa i rozdaje przepisy, na imprezach składkowych moje jedzenie cieszy się nie mniejszą popularnością. Mojemu narzeczonemu, którego kocham też gotuję bez mięsa - mięso je dalej, rzadziej ale sam musi je przygotować. Bo musiałabym to robić bardzo wbrew sobie. To nie jest ideologia, którą komukolwiek wciskam - to jest mój styl życia, moje przekonania, to że nie chcę się dorzucać do tego przemysłu bardziej niż muszę. Nigdy nikomu nie opowiadam dlaczego nie jem a jeżeli już ktoś zapyta to robię to łagodnie i odpowiadam, że "rozumiem ja też z czegoś tam nie umiałabym zrezygnować". Wystarczy podejść do tego z otwartą głową. Nie bać się, że to jest indoktrynacja tylko po prostu spróbować czegoś innego. Przez 12h nikt się weganinem nie stanie, nikt nie umrze z głodu. Wesele robi się dla gości ale w zgodzie ze sobą :) Jeżeli jednak gość potem plotkuje bo dostał złą zupę albo nie dostał kotleta to losie uchroń od takich gości, którzy chyba zapomnieli czym jest wesele i co świętują. Nie świętuje się świniobicia a zawarcie związku małżeńskiego, piękną chwilę w życiu dwojga ludzi. 

marrtynna napisał(a):

Moim zdaniem słusznie postępują, a goscie powinni się cieszyć, że w ogóle są zaproszeni.