Temat: Kompulsywne objadanie - czy są prawdziwe rozwiązania?

Jaką diagnozę postawił psychiatra? Na co się leczysz?

Mam dokładnie to samo... :(

Jak sama widzisz problem leży w psychice. Mówisz, że zwykłe słowa pocieszenia nie pomagają, jednak wydaje mi się, że gdy bliscy zaczną Ci to powtarzać to w końcu poznasz prawdę i uwierzysz, że jesteś wartościową kobietą ;) A skoro ten psychiatra z którym się teraz spotykasz nie pomaga to może go zmień..? Chociaż kolejny pewnie powie to samo ;] Że trzeba zaakceptować i pokochać siebie ;)

To już nie pierwszy psychiatra. Leczę się na chorobę afektywną dwubiegunową. Bliscy powtarzają i bardzo wspierają Tym gorzej się czuję, że nic to nie zmienia. Ja nawet chętnie zgodzę się z tymi radami "uwierz w siebie", "czuj się z sobą dobrze", tylko naprawdę nie wiem, na czym to polega NA CO DZIEŃ. Bo to prawda - tak się trzeba czuć z sobą i w swoim ciele, ale co zrobić, gdy jak alkoholik idziesz do lodówki?

też tak mam ale gdy bardzo się denerwuję , a mąż i dzieci nie żałują nerwów ,a potem sama się nienawidzę :( 

nicnacnic - to poważna choroba, domyślam się, że bardziej obezwładniająca od mojej. Niestety nie wiem co ci poradzić bo sama nie pamiętam już "normalności". Mogę tylko apelować o kontynuowanie leczenia i szukanie pomocy wśród realnych, nie internetowych grup wsparcia. Zawsze możesz też zmienić psychiatrę, to nic nie kosztuje.
Masz może partnera, chłopaka czy narzeczonego? Miłość i poczucie stabilizacji a przede wszystkim wsparcie drugiego człowieka są bezcenne. Piszesz pamiętniki, wiersze, wylewasz swoje emocje? Masz kogoś, komu możesz powiedzieć o wszystkim?

CzysteZuo - wielkie dzięki za mądre słowa. Pani psychiatra jest OK, leczyć pewnie się muszę, ale mam wrażenie, że jedzenie idzie wobec choroby trochę osobnym torem. To mechanizm, który tutaj, na forach, opisują setki dziewczyn. Myślałam, że wśród tylu "zwyciężczyń odchudzania" są też takie, które musiały sobie z kompulsywnym objadaniem skutecznie poradzić.