Temat: utrata masy ciała i dopamina.

Ten cykl zdrowego stylu życia/niezdrowego stylu życia sprawia, że ​​jestem równie sfrustrowany i wyczerpany.

Czuję się dobrze, kiedy ćwiczę i dokonuję zdrowych wyborów żywieniowych. Nigdy nie żałowałam, że pobiegłam lub zjadłam sałatkę z kurczakiem. Gdy każdy dzień dobiega końca, jeśli zrobiłem wszystkie te rzeczy, które przynoszą mi korzyści fizyczne i psychiczne, śpię dobrze i czuję się szczęśliwy, że dokonałem właściwych wyborów. https://vidmate.onl/
 
Więc dlaczego. Dlaczego mój mózg wciąż podejmuje straszną decyzję o zamówieniu kupy niezdrowego, wysokokalorycznego gówna, które nieuchronnie sprawia, że ​​potem czuję się jak absolutna gówno? Jeśli mówimy o dopaminie i systemie nagród, to czy jedzenie i uczucie po nim jak gówno nie jest odwrotnym systemem nagród, który powinien warunkować mój mózg, by nie chciał jeść wspomnianego jedzenia? Przypuszczam, że rzeczywisty moment jedzenia byłby uważany za uwolnienie „dopaminy”, ale z pewnością mój mózg doszedł do tego, że z jednym dobrym uczuciem przychodzi bardzo złe uczucie.

To tak, jakbym świetnie się bawił, jedząc zdrowo i ćwicząc, a potem mój mózg mówi „dobrze, po prostu spierdalajmy to przez 10 minut równie satysfakcjonującego szczęścia”…. ?!?!???

To w większości tylko ja się wyładuję, wiem, że istnieje bardziej naukowy i biologiczny powód tych wszystkich uczuć, ale do cholery, chcę, żeby mój mózg był po mojej stronie, choć raz! Bułki rosną i nie jest w porządku (zarówno bułki są konsumowane w ustach, jak i bułki formujące się na brzuchu) 

Dziękuję za słuchanie.