Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
on jest niemożliwy!

D. od rana zaczął do mnie pisać, potem dzwonił. Twierdził, że mu na mnie zależy, że jestem bardzo fajną osóbką i chciałby żeby między nami było fajnie. Potem znowu dzwonił. Kiedy byłam w drodze do pijalni. Stwierdził, że po mnie przyjedzie, żebym nie wracała sama. o.O Stwierdziłam, że jak chce, a on... No trochę się zdenerwował. Stwierdził, że ma dość takiego mojego podejścia. Że jest mi wszystko jedno, że jak jest to ok, jak go nie ma też ok. Trochę mnie tym zszokował, nie myślałam, że tak go to... zaboli?

Co do pijalni. Matko, co tam się działo! ;o Było meeeeeegaaaaaaaa. Dawno się tak tam nie wybawiłam! :D

A potem przyjechał po mnie D. Cholera. Jestem głupia, że w to brnę, ale kiedy na mnie patrzy tymi swoimi cudnymi niebiesko-szarymi oczętami aniołka to się rozpływam. Nie próbował się do mnie dobrać. Grzecznie było. Odwiózł mnie tylko i wrócił do siebie. Dla mnie to było coś zupełnie nowego. Zwykle jak gdzieś szłam to było tylko takie "aha, daj znać jak wrócisz", a on specjalnie przyjechał o.O