Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
argh.

no faktycznie.. pech to pech

Ten wpis jest jak fragment książki.. To leży w naszej naturze, że jesteśmy tchórzami. Ale to i dobrze, bo lepiej być ostrożnym niż naiwnym. Gdyby mu tak bardzo zależało, znalazłby Cię

wypłakać sie trzeba,ale załamywac nie wolno!!!!! trzymaj sie dzielnie:)

Płacz bo nie wolno w sobie tego trzymać. A moze kiedys karty sie. Odwrócą i będzie jak kiedys? Nie wolno. Tracić nadziei:-) mowie to na swoim przykładzie:-) będzie dobrze kochana

no i uważam,że płacz jest dobry. dużo rozmawiam z facetami i oni bardzo często zamykają się w sobie, nie chcą rozmawiać, tak jakby zagłuszali, po co roztrząsać itp. Nie rozumieją kobiet,że one tak płaczą rozpamiętują itp. Ja jestem zdania,że jak boli ząb to się go leczy a nie uśmierza tabletkami. żeby coś naprawdę wyleczyć, trzeba otworzyć, wyrzucić chorobę i powtórnie zaplombować. Wtedy ma to sens.

kiedy mialam 16 lat nie zaryzykowałam i straciłam szansę na cos dobrego. od tamtej pory już zwsze ryzykuję - i może serce mi nie raz pękało, to wiesz co? choć przez kilka dni, a nawet jeśli miałaby to być minuta - było warto.

Ja jestem zdania, że powinnaś dać sobie czas, żeby się wypłakać, przeżyć to w sobie. A później spróbować jednak się podnieść i pozbierać, nawet po największym zawodzie. Bywa, że gdy zbyt długo tkwimy w naszych wspomnieniach, odbieramy sobie szansę na coś, co mogłoby trwać w chwili obecnej. Przytulam mocno ;*

przepraszam ale trudno mi to zrozumiec wwiec zamilczę.

Miedzynarodowa matura:d

dobrze ze cwiczylas:)) zajmij sie czyms kochana:)) szkoda ze blisko nie mieszkam to bym mnogla cie chociaz przytulic i razem bysmy zagubily smuty w % ;))) dasz rade tylko nie mysl o nim nie zadreczaj sie im wiecej myslisz o tym co bylo tym ci jest trudniej zaczac zyc rzeczywistoscia...