Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nic mnie nie obchodzi...

Dowiedziałaś się o możliwości laserowych zabiegów, jaki koszt, zakres działania, czas?

Kiedys Cie czytalam, przemawiala przez Ciebie zgorzknialosc i jakis narcyzm, wpedzalas sie w kozi rog. Teraz siedzisz w tym rogu z depresja pod pacha.... najwiekszy blad robisz udajac przed mezem... wiem co mowie. Bylam, a moze nawet jestem tam gdzie Ty. Z tym ze dla mnie dziecko od poczatlu bylo i jest calym swiatem, przyczyny sa inne- przyczyna jestem ja sama i moje postrzeganie swiata. Robie z tym cos. Ty tez zrob.

sorrki, ale czytając twoje słowa odnoszę wrażenie, ze mimo iż tak robisz to i tak w jakiś sposób przeczysz sama sobie. Mówisz "umarła" a piszesz na forum i mam wrażenie, ze wołasz o pomoc i kilka ciepłych słów, które zazwyczaj tutaj dostajesz. Dlatego kochana bierz się za siebie,każda z nas ma swoje problemy, które raz nas przytłaczają a raz doprowadzają do furii. Ogarnij się i zacznij na nowo szukać w sobie pozytywów. Powodzenia, bo nikt o ciebie nie zadba, jeśli sama nie zaczniesz o sobie dobrze myśleć i o siebie walczyć :)

Czyli w skrócie- u Ciebie nic nowego.

To już chyba depresja albo jej zaczątki. Idź do specjalisty, pomoże Ci. Zrob to dla Was.

Nie chcę Ci osądzać, ponieważ Cię nie znam i nie jestem w Twojej sytuacji...Współczuję Ci, ale ciśnie mi się jedno na usta - każdy ma swoje problemy - finansowe, zdrowotne, rodzinne...Rozstępy i fałda na brzuchu są mniejszym problemem niż nowotwór, niepełnosprawne dziecko czy śmierć w rodzinie...Inni naprawdę mają gorzej, uwierz... I spróbuj wziąć się w garść - dla siebie samej. Wiem, że to trudniejsze niż użalanie się nad sobą i swoim losem...Wiem co to depresja, gdy cały świat rozpada się na kawałki, a podniesienie się z łóżka i umycie włosów jest ponad siły...Ale wiem też, że jeśli pozwolisz sobie na pogrążanie się w tym, to Cię to pochłonie...Sama się w to wpędzasz, drążąc niezmiennie co czułaś, jak wyglądałaś...Po co? Cofniesz czas? Obyś tylko nie żałowała tego czasu który teraz tracisz...Trzymam za Ciebie kciuki i życzę tego co najlepsze...

przykro mi się Ciebie czyta... taka młoda kobieta straciła chęć do życia... :( pogadaj z mężem. niech się zajmie małym a Ty leć do kosmetyczki! chociaz do kosmetyczki...daj sobie trochę luzu!

Użalasz się nad sobą.

Cześć :) Nie dużo ale trochę poczytałam Twój pamiętnik i mam wrażenie, że problemem nie jest tyle dziecko co Twój mąż. Jak byś miała odpowiednie ws[parcie od męża to obowiązki związane z dzieckiem byłyby o wiele łatwiejsze i spokojnie znalazłabyś czas dla siebie. Ewidentnie idziesz w stronę depresji, o ile już jej nie masz. Najgorsze jest oszukiwanie siebie i strach przed zmianami. Musisz być szczera ze sobą i stawić czoła problemowi bo ciągłe oszukiwanie się spowoduje, że nigdy nie wyjdziesz z takiego stanu w jakim jesteś. Masz tylko 27 lat - całe życie przed tobą i tylko od ciebie zależy jakie ono będzie.

Wygląda na depresję. Na razie nie pomoże Ci psycholog, ale na pewno pomoże Ci psychiatra, ktory odpowiednio ustawi leki. A te leki wyregulują Twój organizm. Daj sobie pomoc... Świat naprawde nie musi tak wyglądać. Spróbuj zrozumieć, ze rzeczywistość nie jest z kamienia - jest dokładnie taka, jakie jest nasze nastawienie do niej. Poczucie szczescie tylko w bodajże 10% zalezy od warunków zewnętrznych. Wszystko inne to nasza głowa. Daj sobie te głowę troszke wyregulować lekami i ciesz sie życiem, bo naprawde, naprawde masz TYLKO jedno... szkoda lat!

czytam Cię zawsze i zawsze mi Cię szkoda. Pewnie do Ciebie to nie trafi ale może komus innemu pomoże: Nie martw się rzeczami na które nie masz wpływu np rozstępy (chyba że jakis cud znajdziesz to i ja poproszę ;) ), bo to na co nie masz wpływu nie jest do zmienienia a rozpamietywanie tylko pogarsza sprawe - martw sie tym na co masz wpływ - wpływ masz na to jak się ubierasz, czy sie umalujesz, czy masz wyprasowane ubrania, czy sie usmiechniesz, czy pobawisz się z dzieckiem. Głowa do góry

no i fajnie ;-)

Pierwszy raz trafiłam na Twoje konto, nie czytałam poprzednich wpisów więc nie wiem czy opisywałaś tutaj dokładniej swoje problemy. Wiem jedno - każdy czasami miewa chwile słabości. Choć nie wiem jak banalnie to zabrzmi, to jednak wierzę w siłę powiedzenia, że trzeba czasem sięgnąć dna tylko po to, by się od niego odbić. Ja też niedawno przechodziłam okres niedbania o nic i co z tego? Każdy czasem może mieć taki okres. Pomyśl nad tym co byś chciała zjeść, znajdz chwile czasu by to przygotować czy zamówić. Dogódź sobie dobrym posiłkiem. Weź gorący prysznic, zrób sobie paznokcie. Ale tylko wtedy kiedy będziesz miała na to ochotę. Może spróbuj załatwić dla dziecka jakaś opiekę - rodzice, koleżanka, ktokolwiek? I miej chwilę czasu tylko dla siebie. Odeśpij, zrób coś dla siebie.