Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Niestety

Jutro wracam do pracy po urlopie macierzyńskim. Strasznie mi jest przykro, że nie mogę zostać w domu z dzieckiem. Ale jak nabrało się kredytów, to tak niestety to wygląda. Zawsze się cieszyłam, że moja mama nie pracuje i będzie mogła zająć się wnukami, a ja będę mogła wrócić szybko do pracy, a teraz widzę, że to moje nieszczęście. Moje koleżanki siedzą w domu z dziećmi chociaż ich mężowie zarabiają mniej niż mój i jakoś sobie radzą, a M twierdzi, że my nie damy rady. Chociaż różnie to się może jeszcze skończyć, może się okazać, że moja mama się wycofa z opieki nad wnuczką i będę musiała zrezygnować z pracy. A może mi jutro dadzą wypowiedzenie, bo jest kryzys? Pewnie jak zwykle martwię się na wyrost.
Dieta jakoś idzie. Straciłam entuzjazm odkąd z 66 kg wskoczyło znowu na 67 kg. Może jak teraz będę w pracy, to będzie mi łatwiej zaplanować posiłki na cały dzień. Co jak co, ale w pracy jestem zdyscyplinowana, więc łatwiej będzie zapanować nad innymi dziedzinami życia. Zaplanowałam taki plan posiłków: I śniadanie w pracy o 7 godz., II śniadanie w pracy o 11 godz., obiad w domu o 15 godz. i kolacja z mężem w domu o 19 godz. (jeśli mąż zdąży, bo często wraca do domu po godz. 20 :-(  )
Idę teraz zjeść śniadanie. Pozdrawiam i życzę sukcesów w odchudzaniu.
P.S.
Boże, jak ja będę wstawać o 6 rano po często nieprzespanej nocy.