Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dół...

Kochane moje nie mogę spać ,tyle zmartwień , tu szkoła , tu w domu przykra sytuacja , martwię się moją mamą..Mam czasem ochotę wszystko walnąć w kąt i płakać .. Chcę pocieszyć moją mamę , której nie układa się w małżeństwie (wyszła drugi raz za mąż) chcę jakoś pomóc ale jestem tak bezradna , że aż mnie to przytłacza , że nie moge pomóc najbliższej mi osobie, co ja moge taki marny człowiek , jedynie powiedzieć jakieś dobre słowo ? Ale to za mało, nie mam jakiejś koncepcji , która mogłaby jakoś Ją wesprzeć , podnieść na duchu ..Codziennie łzy..Nie daje czasami rady ..

Jeśli chodzi o dietę powiedzcie mi dlaczego moja motywacja spada... Niby straciłam tyle cm w miesiąc ale ja nie widze tych rezultatów ćwiczę codziennie , jem tak jak powinno się jeść , dwa razy zgrzeszyłam gryząc pączka czy pizze więc myslę , że to chyba nie zaważyło na całości.. Może miesiąc to zbyt mało żeby spodziewać się za dużo.. Mój brzuch mnie dołuje .. moje boczki są ogromne , z tyłu na krzyżach  i z przodu .. Nie mogę gdy patrze w lustro płakać mi się chce.. Niby schudły mi nogi ale brzuch stoi w miejscu..

Może jestem człowiekiem , który skazany jest na otyłość i wstyd .. chcę chociaż troszeczkę się ich pozbyć .Przez całe moje życie musze się przez nie wstydzić . Tyle dziewczyn tak fajnie się ubiera  , mają takie ładna ciała bez męki .. Jedzą co chcą i ile chcą i co ? A ja musze na wszystko zapierdalać żeby coś się udało i marne efekty. Nie poddam się bo za dużo sie namęczyłam ale chciałabym , żeby ta moja ciężka praca jakoś się odwdzięczyła efektami ,żeby ta motywacja rosła a nie spadała po każdym zerknięciu w lustro.. Przepraszam , że tak Wam marudzę ale wiem , że znajdą się tu osoby , które mnie zrozumieją..

Dobranoc kochane moje :(