Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Szarki nie żyje.

Dziś jeden z gorszych dni. Trzeba było uśpić mojego psa. Jakoś przed wakacjami zaczął mieć napady padaczkowe. Stwierdzono padaczkę, dostał leki. Było lepiej. Potem znów gorzej. Dostał większą dawkę. Lepiej. I znów gorzej. W ostatnich tygodniach miał niedowład nóg, ataki coraz częściej, nerki przestały pracować. Dostał jeszcze silniejszą dawkę leków. Ataki ustały, ale zaczął załatwiać się pod siebie, jak się położył to nie mógł wstać, podawali mu kroplówki. I dziś, dziadek jechał z nim po kolejną kroplówkę, a lekarz powiedział, że to nie ma sensu. Szarki dostał zastrzyk.
Zasnął.
Był ze mną przez prawie siedem lat. Przeżył ponad osiem. Podobno boksery mają to do siebie, że chorują i żyją krótko. Jednak przez całe życie był taki pogodny, zawsze zdrowy...
Ja obstaję przy tym, że to jednak był nowotwór mózgu. Padaczka nie bierze się sama z siebie, a boksery są bardzo podatne na nowotwory i pewnie mu naciskał na jakiś ośrodek. Trudno, tak czy siak nie daliby radu już mu pomóc. Cieszę się, że go miałam.
W związku z tym dieta nie przetrwała dzisiejszego dnia. Do 18 miałam 800 kcal. Chciałam zjeść 200 i byłoby idealnie. Ale niestety odreagowałam sobie poprzez żołądek- kanapki z chleba razowego z fetą, pudełko borówek i nektarynka. No trudno. Mam nadzieję, że nie przekroczyłam jakoś bardzo tego 1000 kcal. Bo około 400 kcal spalę podczas ćwiczeń. I mam nadzieję, że całą resztę wypłakałam.
Trzymajcie się.