Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
przemyślenia :)

Kochani :)

Tyle zawsze mam Wam do napisania i kończy się na tym że jak odpalam lapka to wszystko ucieka:(

Teraz jestem po treningu i co zauważyłam hm.. ciekawe :) przynajmniej dla mnie :) ale na razie nie o tym :) 

Dajecie OGROMNE wsparcie, dajecie poczucie przynależności, dajecie ciepłe słowa i pomoc nawet w ciężkich sytuacjach i nawet jak przegnę to nie słyszę słów krytyki a tylko mobilizujące teksty :) nooo w sumie dwie z Was Maratha i Emilka chciały mi wtłuc hiihih. i za to też im DZIĘKUJĘ :) Doceniacie efekty i wspieracie w dalszej walce. Wiem, że mogę na Was liczyć ZAWSZE. i za to chciałam Wam BARDZO PODZIĘKOWAĆ. Nie jest to moje pierwsze odchudzanie i nigdy nie miałam większego wsparcia ani w rodzinie ani wśród znajomych. Zawsze miałam poczucie,  że wiedzą iż niedługo sie poddam więc będzie jak zawsze....

DZIĘKI WAM jestem i walczę i wiem że wygram tą wojnę i zrzucę tyle ile chcę. 

no i powiem Wam co mnie ostatnio zaskakuje bardzo. 

Teraz od półtora tygodnia mocno się mobilizuję do treningów może i one nie są spektakularne ale są i jestem z tego dumna i co jest ciekawe wychodzę na trening z pewnym założeniem i zawsze było tak że założenie założeniem a i tak zawsze robiłam mniej bo nie miałam siły bo mi się nie chciało bo bo bo ....

Od kilku dni zakładam coś i zazwyczaj zmieniam to ale na więcej chociaż troszkę ale więcej:) i to jak dla mnie jest szok. Kochani że da się że można że CHCĘ! 

dziś jest dzień bez słodyczy :) i jest :) mimo pysznych andrutów własnej roboty z kremem, nie tknęłam nic, patrzyłam jak jedzą i nawet nie musiałam wyjść, bo założenie było że dziś nie jem :) Dzięki Wam jestem silniejsza :)

DZIĘKUJĘ DZIĘKUJĘ  DZIĘKUJĘ  DZIĘKUJĘ  I JESZCZE RAZ DZIĘKUJĘ!!!!!!!

buziaki besoski i co tam jeszcze :)

Cudnego wieczorku moi Kochani :)