Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Smutno mi.

Hej, gdzie się podziałaś? Co u Ciebie?

Kochana każdy problem jest ważny ale musimy mocno pilnować by nie zdominowały naszego życia... Nie odebrały nam radości życia, wtedy jest naprawdę ciężko. Mocno trzymam kciuki:*

A ja uważam że trzeba się cieszyć tym co się ma i doceniać każdy dzień. Życie uczy że nic nie dzieje się bez przyczyny. A pozytywne nastawienie sprawia że spada się na cztery łapy. Czego Ci życzę

Też czasem mam takie dni, nawet takie smutne okresy życia. Głowa do góry, będzie dobrze! :)

To siedz i szukaj dlaczego jest Ci smutno. Nie oceniaj. Pytaj dlaczego i jeszcze raz dlaczego. Szukaj tak dlugo, az znajdziesz. Powodzenia

na mnie dziala to ze inni maja gorzej bo taka jest prawda ... ale tez kiedys wiecej narzekalam dopoki nie spalili mi domu i nie wyladowalam na ulicy wtedy znalezli sie pomocni ludzi i obioecalam sobie ze nie bede narzkac wiecej ! staram sie doecniac male rzeczy jak naprzyklad to ze moge zjesc cieply obiad codziennie kiedys tego nie mialam :( raz na tydzien jak byl cieply posilek to byl sukces ! takze nie ma co sie smucic nie ma co dolowac :) jezeli cos nam w zyciu nie odpowiada trzeba to zminic ;) bo wszystko jest w naszych rekach !:) Buziaki

Przede wszystkim daj sobie prawo odczuwac to co odczuwasz. Oczywiscie, nie mozna sie pograzac w smutku miesiacami, ale Ty akurat masz prawo czuc to co czujesz. Zawsze irytowaly mnie komenatrze “inni maja gorzej”. Jasne, nie mozna byc oderwanym od rzeczywistosci i plakac nad zlamanym paznokciem, podczas gdy inni maja powazne problemy, ale uwazam ze ciagle porownywanie sie do innych nie jest wskazane. Zawsze znajdzie sie ktos kto ma gorzej, ale czy to oznacza, ze mamy ignorowac swoje dosyc powazne problemy, bo ktos ma gorzej? Jesli problemy sa realne, a Twoje sa, nie powinnac miec wyrzutow sumienia, ze sie nimi przejmujesz i jest Ci zle. Nie wiedzialam, ze szkola stoi pod znakiem zapytania a staz moze wcale nie dojsc do skutku. Powiedzmy sobie szczerze: Ty masz bardzo ograniczone pole manewru z uwagi na zdrowie i jesli jedyne sensowne plany jakie mialas i jakie zrobilas, eliminujac z koniecznosci wiele innych opcji dostepnych przecietnemu Kowalskiemu spalily na panewce masz prawo byc zawiedziona, zla itd. Pozwol sobie na te uczucia i usiadz na spokojnie do opracowywania planu awaryjnego. Ja osobiscie uwazam, ze nie przesadzasz i masz prawo do tego co czujesz. Odnosnie zdrowia, wiem ze pisalas, ze chodzilas na terapie itd. Zastanawiam sie czy wykorzystalas wszystkie mozliwosci. Zupelnie powaznie. Mieszkalam w PL dosyc dlugo i wiem jak wygladaja fizjoterapie i sprawy ortopedyzne na NFZ (pare kontuzji zaliczylam i moge porownac “opieke”). Moze jest szansa na poprawe zdrowia przy odpowiednim prowazeniu i “zaangazowaniu” lekarza i fizjoterapeuty? Tak strzelam, bo byc moze wyczerpalas juz kazda z mozliwosci. Nie mowie, ze kregoslup bedzie jak nowy ale moze bedziesz bardziej mobilna i pojawia sie mozliwosci dotad niedostepne.

Moze masz za duzo wolnego czasu. Kiedy sie czyms zajmiesz nie bedziesz miala czasu na smutki :)

Wiesz Kochana,myślę sobie ze nie Ty jedyna tak masz... Ja tez nieraz mam myśli w głowie, moja nadwagą mnie dobija itd a dlaczego inni mogą jeść ile chcą i to jest niesprawiedliwe. ... Ale zaraz potem myślę sobie, w moim przypadku -gdy już mam dzidziusia- ze jednak jest to życie sprawiedliwe .... i jakie ja mam jednak ogromne szczęście ze zaszłam w ciążę, że urodziłam i że Malutki jest zdrowy. .. Ten mój post (post dr Dabrowskiej) przewartosciowal mi spojrzenie na świat. .. W dobie kiedy na świecie jest tyle nieuleczalnych chorób chyba największa wartością i szczęściem jest tak naprawdę ZDROWIE. ..a schudniecie to zrobienie czegoś dla siebie,dla swojego zdrowia... bo prawda jest taka.ze jeżeli my sami nie zatroszczyć się o siebie, o swój organizm to potem możemy tylko cierpieć lub leczyć jakieś schorzenia. .. pomyśl o tym :) Uważam ze Bóg rozdziela równo i stawia przed nami czasem ciężkie próby ale na pewno robi to w jakimś celu :) buziaki

pisalas w listopadzie ze od stycznia zaczynasz szkole i staz - wiec zostalo nie wiele czasu wolnego i daj sobie jeszcze polabowac, bo od stycznia nie bedzie kiedy. Pomysl o przygotowaniu sie - mentalnym do nowych obowiazkow, bo moze byc tak ze jesli teraz jestes w dolku to nowe obowiazki moga cie jeszcze bardziej przytloczyc, bedzie brakowalo czasu. Wykorzystaj czas do stycznia by jakos sie pozytywnie przygotowac, jesli nie przejdzie to moze byc potrzebny lekarz, moze brak witamin tez moze powodowac takie stany ducha, zbadaj poziom D3 i zelaza.

No ale jest jakaś konkretna przyczyna?

Mnie ostatnio też było smutno i to bez większego powodu. Życie mnie przerastało i przytłaczało. I przeszło samo choć nic specjalnego się nie wydarzyło... Życzę ci aby minęło tak jak mnie!