Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
stagnacja inaczej zwana beznadzieją.

Tak,to ja jestem beznadziejna,nijaka i taka bez polotu!siedzę,nic nie robię i żrę!najchętniej to przespałabym całe dnie,nie wstawała bym z łóżka i wygapiła bym dziurę w suficie...jak się zebrać do kupy,zdyscyplinować?! zawiodłam się na sobie,zawiodłam się na ludziach,przyjaciele oszukali i zranili do żywego...muszę sobie to wszystko poukładać,zaszufladkować w głowie-bo na razie w umyśle mam niezły rozgardiasz! dlaczego ludzie potrafią być tak podli za dobre odpłacają złem,i żeby chociaż uderzyli raz a dobrze-to nie-oni dręczą zadawaniem bólu cały czas,czy sprawia im to satysfakcję,czy są na tyle mało rozumni i wydaje się im,że przecież nic złego nie robią,że złe słowo boli,plotki i pomówienia(nieprawdziwe) niszczą drugiego człowieka...najlepiej się mówi o nieobecnych,bo nie potrafi się obronić,jeszcze wkładanie swych parszywych słów w moje usta,zasłanianie się innymi w wypowiadaniu opinii bo samemu jest się tchórzem!świat zwariował!ileż można???mam wszystkiego dość,jestem zmęczona!Nic nikomu nie zrobiłam,a ponoszę konsekwencję-tylko pytam się czego?tego,że pomagałam i wspierałam w potrzebie!Fakt,nie wszystkich"kochałam"-bo są jednostki do których nie pała się sympatią,ale to jest chyba normalne-nikt nie jest święty!Straciłam zaufanie,a to strasznie boli...