Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dlaczego to tak bardzo boli???

Jejku a ile ma lat Twoja córka? Bardzo mądra dziewczynka. Marlena, ja myślę, że dzieci zniosą to lepiej niż Ci się wydaje. Dzieci naprawdę dużo widzą i wiele rozumieją, masz tego przykład. No i sama widzisz, że mąż nawet nie chciał walczyć o Was. Tym bardziej nie popieram tkwienia w chorych związkach, "bo dzieci". Dzieciom naprawdę lepiej będzie jak będą miały spokojny dom, a kontaktów z ojcem przecież nie będziesz im zabraniać. I Ty odżyjesz. Ja wiem, że może za wcześnie na takie słowa, ale z czasem rany się zagoją, a Ty znajdziesz swoje szczęście. Nie płacz. Nie warto. Siły Ci życzę, żeby przez to wszystko przejść z podniesioną głową.

O matko, przeszłam to w zeszłym roku, choć do rozstania ostatecznie nie doszło. Mąż liczył że woli płacic alimenty niz wydawac kase na przejazdy do nas. Płakałam sporo, ale chyba właśnie najwięcej mad tym, że dokonałam chyba kiepskiego wyboru, że bede miec rozbita rodzinę, że dzieci nie beda miec taty, że czemu to mnie spotyka, że czemu on mnie nie chce, musze byc beznadziejna.... chyba ostatnim powodem było to, że nuż konkretnie P nie bedzie moim mezem. Pozdrawiam i trzymam kciuki. Wyprowadzka to nie koniec świata i nie oznacza konca malzenstwa, może oboje nabierzecie dhstansu do sytuacji. Bo rozmowe na pewno bedziecie jeszcze miec okazję odbyć. Prosić by został nie musisz, ale żeby przemyslał czy naprawde nie chce byc z wami -tak. Sciskam.

Przytulam

o matko kochana strasznie współczuję, że musisz się borykać z tak ciężkimi problemami, to jego zachowanie powinno ci wiele powiedzieć o tym jaki on stosunek miał do waszego życia... nawet sobie nie wyobrażam jak ty musisz cierpieć taka obojętność jest straszna, nie wiem ile twoje dziecko ma lat ale zachowała się jak dorosła, musisz ją wspierać, że odejście męża to nie jej wina, bo może się obwiniać. Podobno nie ma spraw beznadziejnych więc trzeba żyć nadzieją, że wszystko się ułoży, z mężem lub bez... jeżeli jemu nie zależy to może i dla was lepiej... przytulam cię mocno, dacie sobie radę

Kochana tulę mocno. Dzieci widzą więcej niż nam się wydaje i nie ukryje się takie coś przed nimi. Myślałam, że po przemowie córki facet się ogarnie i będzie chciał naprawić to co zepsuł, a on tak po prostu zaczął szukać mieszkania? Z tego co pamiętam, to już dobrych kilka lat mieliście problemy. Nie dziwię się, że płaczesz, nawet jak jesteś na niego zła. W końcu to Twoje małżeństwo. Musisz być silna dla siebie i dzieci. Chyba miał już dużo szans, prawda? Ale też jeszcze nic straconego. Separacja nie zawsze kończy się rozwodem. Życzę Ci żeby było jak najlepiej i żebyś była szczęśliwa.

Masz rację, że wymagasz podziału obowiązków i opieki nad dziećmi. To chyba normalne, że chcesz mieć w domu ojca, a nie 3 dzieci. Dziwne, że tak łatwo powiedział, że ok koniec. Może wiedział, że wtedy będziesz prosiła, żeby został, a Ty tego nie zrobiłaś. Może przemyśli i się ogarnie, bo jak się nie ogarnie to będzie tak jak było :( uważam, że warto powalczyć o rodzinę, ale jak on nie chce. Po co pyta od razu o widzenie z dziećmi teraz ma je i się nie interesuje. Też uważam, że to jest tak po środku i pewnie on też ma jakieś racje, ale warto o tym rozmawiać. Życzę Wam, abyście się porozumieli i zmienili swoje i dzieci życie na lepsze :)

Życie czasem robi nam psikusa... wina zawsze leży po środku.... ale nie możesz od siebie wymagać by ciężar obowiązków domowych, dbanie o dzieci i w ogóle wszystko brać na siebie. Cóż może nie jest to facet nadający się do życia w rodzinie... ja się z moim ukochanym czasem kłócę o to spędzanie czasu, że nie osobno, ze nawet jak jest mega zmęczony, niech na chwilę usiądzie z nami przed tv, porozmawia lub po prostu będzie, ma to ogromne znaczenie. Uczę się cały czas mówić o naszych potrzebach- wspólnych.. Jesteśmy rodziną w sumie trochę ponad półtora roku, mamy chłopaka 15 i dziewczynkę 7 lat. ale skoro zdecydowaliśmy się stworzyć im dom razem musimy się starać. Dzieci widzą i rozumieją więcej niż nam się wydaje... Dlatego jeśli rodzina ma trwać toksyczna- lepiej i dla dzieci przerwać tę truciznę. Nie daj się wpleść w schemat ratowania rodziny dla dzieci. Dzieci będą tak szczęśliwe - jak szczęśliwi będą rodzice, bez znaczenia razem czy osobno. Zdążysz wszystko jeszcze zmienić na lepsze- czego życzę Wam wszystkim z całego serca.