Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
I już listopad .....

GRATULUJę podjętej decyzji!!!!!!!!! Nie wiedziałam, że miałaś takie przejścia.... Cieszę się, że miałaś na tyle siły, by to wszystko przetrzymać Piękna Kobieto!!! Dziękuję Ci kochana, że o mnie cągle pamiętasz!!! Całuję mocno!!! pa

Mariolu, podziwiam Twoją determinację w walce o zbuntowaną córkę nastolatkę. I to że tak bardzo chcesz adoptować dziecko, choć masz dwójkę własnych. Jesteś kobietą która wie czego chce od życia i konsekwentnie to realizuje. A ja- pracuję sobie spokojnie, w pracy zaczął mi się nowy projekt, studiuję też ogłoszenia z giełd pracy dla freelancerów - może o coś tam jeszcze się zaczepię.Najważnieszy jest teraz dla mnie jednak mój niespełna trzylatek. Po prostu wariuję na jego punkcie. Jest bardziej nieprzewidywalny niż programy, które piszę;). Z każdym dniem odkrywam jakieś jego nowe umiejętności i kocham go coraz bardziej. Z różnych przyczyn nie zdecyduję się chyba na drugie dziecko, choć tak do końca nie jestem tego pewna. Buziaczki z Łodzi.

i zagrzać się w ciepełku promieniującym od Ciebie.<br>"Wczoraj"zaledwie miałam też 42.......Nieważne daty, ważne to, co w naszym środku.Serdecznie pozdrawiam i najlepszego Ci życzę.

to promien Twojej milosci objal by ja, niezaleznie od krwi plynacej w niej...Wystarczy by Dziecko bylo w promieniu Twoich Macierzynskich Skrydel, i juz widze sukces wychowawczy, moze nie bez bulow, rozterek, ale do konca dporowadzony, jak kochajaca Matka moze to uczynic! Pozdrawiam! P.S.Czasami -wydaje mi sie, ze te nasze poczatki sprzed roku (glownie) trzymaja mnie przy byciu tutaj....

Mariolka, po raz kolejny przyznaję Ci rację i za mierzam skorzystac z Twoich doswiadczeń, że przy dziecku trzeba trwac zawsze i mimo wsyztsko. A adoptowane dziecko na pewno dźwiga ze soba bagaż doswiadczeń, tych złych niestety :(, ale Miłość ta prawdziwa i bezgraniczna potrafi zdziałąc cuda. Wierzę,z e Wam się uda. :D

ale rodzone dziecko zamachnie się na rodzica...rodzone dziecko zabije...bo i tak się zdarzy...rodzony brat rodzonej siostrze uprzykrzy życie...skrzywdzi...nie mówiac o skrajnych patologiach...zreszta sama wiesz mariolu..wiesz to lepiej ode mnie i od innych....bo wśród tego wszystkiego sa zawsze wyjątki od reguły...że z przysposobionego dziecka w rezultacie można miec wieksza pociechę niz z rodzonego...a wybór i decyzja i tak naleza do Ciebie...jedno ci tylko powiem...JESLI OBIRASZ JAKĄŚ DROGĘ..JESLI MASZ JAKIŚ CEL..NIE REZYGNUJ Z NIEGO...NIE ZAWRACAJ Z TEJ DROGI...zycie nam daje wiele niespodzianek, ale wśród tych niespodzianek jest intuicja..wierzę w nia bardziej niż w przemyslenia czy rozamiętywania

Że jeśli ktoś się decyduje na adopcję to jest gotowy podjąć walkę wychowywania dziecka jak swojego... I ono staje się z czasem twoim i tylko twoim dzieckiem... Uda ci sie :)

czepiasz sie szczegółow - cóz mogę przeciez o wiośnie sobie pomarzyć a co do dźwigania to już ze mną lepiej wzięłam sobie takie tableteczki na przyrost energii i może wróce niedługo na siłownie a to najlepsza metoda na moją depreche. Mam do Ciebie serdeczna prośbe- podawałaś dawno temu przepis na makaron ze szpinakiem i fetą, ja tez kiedyś robiłam ale ostatnio próbowałam i cos nie wyszło wiec jeśli byłabys tak miłą i wpisała go w moim domku to będe wdzieczna, a co do boczków to pokaz taką, której się nie trzesie.

sobie podpisać się pod wypowiedzią Roxy (może się nie pogniewa) ale napisała dokładnie to co chodziło mi po głowie. Mogę dodać tylko jedno jesteś wspaniała

Ty jestes bardzo mądra kobieta więc pewnie nie miałoby to znaczenia czy dziecko byłoby twoje z krwi i kości czy "dostane" od losu. jak sie kocha i komus na kims zależy walczy o tą miłośc. Pozdrowienia.

dzieckiem adoptowanym to walczyłabys o nia tak samo jak o swoją własna córkę bo Ty nie potrafisz robić niczego na pół gwizdka, na odwal- albo wszystko albo nic- tylko jak cięzko czasem zyc z taka postawą.