Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pozytywniej

Witajcie Kochane!

Bardzo Wam dziekuje za slowa wsparcia! Naprawde! Moj maz czuje sie juz dobrze. Na szczescie w tym drugim szpitalu zajeli sie nim od razu jak trzeba. Goraczke zbili szybko odpowiednimi lekami. Migdal jest juz mniejszy, ale niestety dosc spory wciaz, a moj maz naciska na lekarke, ze chce do domu. On wszystko zrobi byleby uciec ze szpitala. Hehe! Biorac leki jest okej i moze w koncu polykac, ale bez nich by nie dal rady. Nie wiem sama co myslec i co mu doradzic. Tutaj potrzeba troszke czasu a maz ma dosc szpitala. Faktycznie jedzenie jest ochydne, dlatego ja jemu gotuje obiady z samego rana a potem mu zawoze obiad, gorace kawe (bo tam jest okropna i tylko 1 na dzien przysluguje do sniadania). Do tego cos slodkiego, a na miejscu dostaje jogurty itp. no ale same obiady to katastrofa. Jak sprobowalam puree ziemniaczane to wyplulam od razu na wstepie. Okropnosc! O malo, ze niesmaczne to smierdzialo. Dzis takze od samego rana walcze w kuchni z pierogami i za pare godzin mu zawioze, hehe! 

Takze widzicie same, biegam, biegam. Ciagle zalatana i nie mam znowu czasu dla siebie :( 

Nie jem regularnie, nie cwicze, bo w domu zwykle jestem kolo 19.00 lub 20.00 i juz padnieta na amen. A przeciez dziecmi sie tez trzeba zajac, na to jednak tez nie za wiele czasu mam. Ogolnie to masakra powiem, ale daje rade jakos. Dzisiaj powiinismy wiedziec kiedy maz moze wyjsc, takze mam nadzieje, ze szybko.

Odezwe sie Kochane, jak tylko sie wszystko uspokoi, bo teraz nie mam jak sie skupic na sobie, po prostu brak mi czasu ;/