Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzisiaj z Marry gadalysmy dlugo

 w temacie spiasania ostatniej woli, zwanej potocznie-testamentem. Ja do tego sklania choroba, ktora ma swoje komplikacje, w wyniku , ktorych - byc moze - powstal rak... A co mnie sklania do takich przemyslen? Ano, zycie na obczyznie, bez rodziny w osobie:siostra, brat, ciocia, babcia, wujek, kuzynka....Mieszkamy sobie sami:maz , dwoje dzieci, i ja. A wokol-obce ludziska, jak kraj dlugi i szeroki! Nie, tak do konca, nie obcy, bo mamy tez znajomych - tych blizszych, i dalszych. Ale, w konsekwencji - nikt, komu by moglo prawo powierzyc nasze dzieci, na wypadek, gdyby...zdarzyl sie wypadek. Zycie jednak pokazuje, ze trzeba o takich wypadkach myslec. Dawno temu, nalamach mojego pamietnika wspominala, historie polskiego mlodego malzenstwa, ktorzy zgineli w wypadku samochodowym, a dzieci pozostawione pod opieka babci-wizytorki-prawem kanadyjskim- zostaly zabrane do domu dziecka.Ilez to czasu, pieniedzy i zachodu kosztowalo babcie, by dzieci wrocily pod  jej opiekuncze  skrzydla ! Udalo sie przy pomocy polskiej ambasady, polskiego kosciola i rzeszy wiernych, ktorzy wsparli cala te akcje finansowo.
  Niestety, babc juz moje dzieci nie maja, a jeyny dziadek, ktory sie ostal-mieszka w Polsce, i juz na opiekuna sie nie nadaje.
   Skad jednak takie mysli- mimo wszytsko? Wlasnie przezywamy wiadomosc o chorobie rakowej mojego brata, a juz jedna z moich siostr walczy z rakiem od dwoch lat, wiec automatycznie cisnie mi sie pytanie do glowy:"kto nastepny"? Bog raczy wiedziec, ale tez - mimo cal;ego optymizmu, wiem, ze musze poruszyc ten temat z mezem, juz nie moge od niego uciec, zycie pokazuje, ze smierc sie zdarza niespodziewanie, i coz potem?  Panika, goraczka blewdnych poczynan, niewiedza? Tego trzeba uniknac, wiec jednak musze zdobyc sie na odwage dyskusji, cos mnie goni ....cos kaze, ...cos nie daje spokoju...