Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
100 dzień

Jak w tytule to już 100 dzień mojego nowego życia z małym Antkiem :)

Ale ten czas leci. Jakoś ostatnio nie mogę się ogarnąć i też nie mam weny na pisanie stąd moja nieobecność. Czytam codziennie co tam u Was ale nawet ciężko mi zostawić po sobie ślad, czasami mi się udaje ale nie zawsze. Bardzo Was za to przepraszam. Jakaś chandra ostatnio i dołek mnie złapały, nigdy nie byłam mega optymistką a i miesiące zimowe źle na mnie działały i chyba mnie dopada znowu. 

Diety brak, jem źle po prostu. Za dużo wpada, za bardzo monotonnie i znowu ilość warzyw i owoców spadła a słodycze wróciły. Nie umiem nad tym zapanować i nie mam pomysłu na to co bym jadła a obiady to już masakra. Niby mam dietę tutaj ale nie umiem z niej korzystać a jeszcze jak pomyślę że trzeba zakupy i jakoś to zgrać z jedzeniem męża to już całkiem mi się odechciewa. W ogóle nie mam zapału do niczego i cała jestem do niczego.

Jedynie co to udaje mi się nadal spacerować. Choć mój zegarek się czasem wiesza i wycina mi np. połowę spaceru przez co nawet nie zawsze mogę się cieszyć że znowu udało mi się zrobić moje minimum kroczków a teraz te małe sukcesiki psychicznie są mi potrzebne. I ćwiczę ze 4 razy w tygodniu po 20-30 minut i nawet mały w tym czasie mnie obserwuje :) drzemek już jest za mało żebym dała radę wtedy ćwiczyć ale zaskoczył mnie bo kładę go wtedy przed sobą na macie na podłodze i przez te 20 min patrzy jak się ruszam i coś tam do niego gadam czasami, mój osobisty trener bo muszę się ruszać i zaczyna marudzić jak przestaję :)

A co do maluszka rośnie jak na drożdżach. Troszkę mnie spraw martwi bo znowu go po czymś wysypało i już nie mam pomysłu na co tak reaguje. I nigdy nie sądziłam ale spędza mi sen z powiek jego kupka a w zasadzie jej brak, od niemal początku jest jedna na tydzień ostatnio na dwa i to po czopkach a już z 4 czy 5 neonatologami rozmawiałam i wszyscy że jak tylko na moim mleku to nie ma się czym martwić ale ostatnio to już widać było, że mu to przeszkadza :( I jeszcze jest odgięciowy mocno do tyłu a do przodu w ogóle główki nie próbuje dźwigać, chodzimy do fizjoterapeuty żeby go zachęcić do aktywowania mięśni brzucha i przodu ogólnie. I ogólnie trochę się martwię czasami.

I włosy lecą mi garściami... i humor siada