Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Bajka o chipsach :)

Dawno temu, za górami tłuszczu i lasami diet, żyła sobie całkiem dobrze wyglądająca księżniczka. Król i królowa, którzy księżniczkę spłodzili, nigdy nie mieli zbytniego pociągu do nowości spożywczych. Żyli w przekonaniu, że można spróbować ale d..nie urywa, więc nie ma co chrupać tego w królestwie. Księżniczka tolerowała takie podejście, ale potem wydoroślała, zaczęła palić, pić piwo i opuszczać królestwo. Przy piwie zakąską zwykle była ta namiastka kartofla wyprodukowana z prochu wszelakiego a najmniej z kartofla żywego. Księżniczka pokochała ich pikantny smak, który był równie sztuczny jak i ta niby-kartofel  Uwielbiała wracając do królestwa taszczyć tv pakę i chrupać, chrupać, chrupać...najpierw raz na jakiś czas, później coraz częściej. Chrupanie tego pseudo kartofla przynosiło ukojenie- po ciężkim dniu, po spięciu, albo po prostu, chrupała dla chrupania  Niby tam na woreczku było jasno napisane, że to ociekające tłuszcze E coś tam (wszystkie cyfry świata) i sól w pięciu smakach, ale...kto tam czyta takie rzeczy. Księżniczka umiała czytać, ale tylko to, co uważała za wygodne dla niej.

Ale pewnego dnia, księżniczka zobaczyła się na zdjęciu. Hm...jak to? Przecież codziennie widzi się w lustrze. Jak to się stało, że jest taka...hm...duża? Przecież te plasterki takie cieniutkie, takie delikatne. Księżniczka postawiła na ograniczanie - wszystkiego tylko nie tych maleńkich drobnych plasterków

Ja od chipsów uwolniłam się dopiero w 2013 r. kiedy kilka razy pod rząd z silnym atakiem astmy trafiłam do szpitala. Tam dostałam listę produktów, które mogą wywoływać u astmatyka duszność, a zdrowemu zrujnować to co ma :) Trochę ze strachu, bo zdrowego rozsądku, to wtedy nie było co szukać u mnie, dostałam obrzydzenia. Dosłownie- obrzydły mi. Na samą myśl o ich zapachu mnie mdli, świadomość tego, jak tłuste miałam palce, zjadając z paczki pozwala mi wyobrazić sobie ile tłuszczu pochłaniałam z nimi. na tej torebce spokojnie placki można smażyć.Albo te z pieca hahahaha, one tak samo piec widziały jak i toto widziało kartofel  I sól. Dopiero, kiedy ograniczyłam ją do minimum, czuję smaki i czuję jeśli w czymś jest jej zdecydowanie za dużo. A tam są kontenery soli.

Czy od chipsów można się uzależnić? Tak. Rzuciłam palenie. A z tego cholerstwa nie umiałam zrezygnować. Podobno uzależnia nie tylko smak i wszelkie dodatki, które mają nas "przywiązać", ale też sam dźwięk chrupania. Podobno on odpręża, a ludzie odbierają go sami dla siebie jako przyjemny. Nie wiem ile w tym prawdy, ja na bank jako królik doświadczalny w tym badaniu bym się zaliczyła do takiej grupy.

A kiedy teraz patrzę jak dzieciaki od rana chodzą z tymi worami, jak w trakcie zakupów mamy albo pozwalają, albo same wrzucają to świństwo do koszyków, a rzadko która potrafi dziecku odmówić, to mnie przeraża i drażni. To jakby dzieciakowi dawać palić już w wieku kilku lat.

Myślę o swoim pokoleniu i o tym, które rośnie teraz. My byliśmy jacyś tacy zgrabniejsi, sprawniejsi. Wystarczy rozejrzeć się dziś. Te dzieciaki w większości są jak marzenie babć- pyzate, pękate, "dobrze odżywione", młodzi chłopcy i dziewczyny o bezkształtnych figurach- jak to stwierdził mój mąż- teraz to te dziewczyny są jakieś takie, nalane, niezgrabne - i często właśnie takie albo pochrupywały sobie, albo niosły taką pakę . Oczywiście nie wszystkie. Mam to szczęście, że kiedy tłuszcz mi się rozmieszczał w młodości, to nie jadłam tego świństwa. jak już zaczęłam się "rozrastać" to po całości i chudnę tak samo.

Niemniej jednak zmierzam do czegoś innego. Uważam, że na chipsach tak jak na fajkach, powinno być ostrzeżenie, z tym sławetnym tekstem i do tego zdjęciem jak to jest w niektórych krajach na papierosach- tu byłby owrzodzony żołądek, albo inne choróbsko znacznie poważniejsze, albo taki jak ja astmatyk, podłączony do kroplówek, z butla tlenową i maską na twarzy, wyglądający jak by już schodził. I zakaz sprzedaży aż do osiągnięcia dojrzałości, jak papierosy. Bo dorosły wyborów dokonuje mniej lub bardziej świadomie, a dziecko? :)

Ja tego nie tknę. Jak już chcę pochrupać, to sobie chrupię ogórka. Nie kupuję kalorycznych suszonych jabłek czy bananów, bo to kształtowanie nawyku, a zamiana na zwykłe może być ekspresowa.  Po prostu mi obrzydły i korzystam z tego jak narkoman z odwyku :)