Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Starego nowy początek-czy jakoś tak

Długo mnie nie było. Nie dałam rady. Poległam... 3 tyg wysiłku potrafiłam zepsuć  w 1 dzień a potem już samo poszło, wprost dopadłam do jedzenia, trwało to tydzień... Najgorsze jest to, że potrafię trzymać dietę przez dłuższy czas, ale jestem zbyt nerwowa. Potrafię tłumić w sobie emocje, nie okazywać złości, ale potem wprost "wybucham" i szukam "pocieszenia" w jedzeniu. Od 1 listopada zaczęłam od nowa, do tej pory jest dobrze???  No właśnie sama niewiem czy aż tak dobrze. Moje jedzenie wygląda tak, że jem 2 posiłki, jeden o 10, drugi o 15 i są to musli z jogurtem... Od 7 na nogach, ok 22 kłade sie spać. Dziś oczywiście płatki o 10 i 15 a potem o 18 "wmuszona" ryba z ziemniakami i sałatką, mój T zrobił mi "chłopską porcję" i MUSIAŁAM zjeść, bez żadnego ale. Może to głupie, ale trochę boję sie zwiększać ilość jedzenia, zeby nie skonczylo sie to napadem. Ahhhh. Muszę się wreszcie zabrać za siebie. I życzę sobie i Wam wytrwałości, by WRESZCIE podołać.