Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
20 grudnia 39tc

Dziękuję dziewczyny za miłe słowa

Jeszcze się turlam, chociaż lekarka poprzednio twierdziła, że do 20 grudnia powinnam urodzić, a napewno nie dotrwam do terminu. A tu ciągle nic. Zbliża się koniec grudnia więc fajnie by było dotrwać do 1 stycznia, aby mały był jednak o rok młodszy. Może się uda?

Mam już do przodu 26 kg, bolą kolana, kręgołup.

Mieszkamy już u siebie w domku, ale nie mogę się schylać, ruchy powolne, więc wiadomo jak idzie sprzątanie po remoncie... Moje szanowne państwo (córka, syn i mąż) przyzwyczajeni, że zawsze główną robotę robię ja, sprzątają jak żółwie, jakość też mizerna - a tu święta. Odpuściłam już, mam wszystko w nosie, niech będzie jak zrobią, nie chcę rodzić w Wigilię.... Zresztą z moich obserwacji wynika, że jak człowiek zasuwa bez opamiętania, to i tak tego nikt nie zauważy. Jak zaczęłam się lelać ze sobą, więcej leżeć i odpoczywać, to nagle wszyscy zdziwieni, gdzie jest dawna mama i co by oni beze mnie zrobili. Urodzę, a potem trzeba dojść w miarę szybko do siebie, poćwiczyć, kupić sobie trochę ciuszków (bo zawsze na siebie szkoda, a dzieci i mąż muszą mieć), iść do kosmetyczki i zadbać trochę o siebie.

Ale się rozpisałam dzisiaj.

Miłego dnia