Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
44/69 chyba jest lepiej

Odpukać w niemalowane, ale tabletki chyba działają. No na razie nie robi się to czerwone. Krostka jedna się wysuszyła, nie paprze się nic. Delikatnie przebija, ale niezauważalne. Chyba, że się przyjrzę. Tylko teraz tak jak inne osoby miały zajady w kącikach ust, tak mi coś tam zaczęło szwankować. Posmarowałam Alantanem. Na razie nie jest źle. Nic się nie zaognia, nie powiększa. Dosłownie w duchu się modlę, żeby to się stłumiło. Ale nie myślałam o tym i było OK. Teraz znowu posmarowałam sobie alantanem. Jeśli do jutra zacznie się coś pieprzyć, to pojadę do apteki. Może tam mi coś polecą wtedy.

Hm... waga dziś z rana taka sama. 56,5. Po spadku jeszcze 2 dni kontroluję, czy oby na pewno nie zrobiła mnie w jajo.

Pojechałam na to pobieranie krwi. Kolejki kuźwa  PRL'owskie, nie zdążyłam na pierwszą rozmowę, więc wróciłam do domu. O 14 mam następną. Bujnę się autobusem. Chociaż zajebiście mi się nie chce.

3 probówki krwi. I dopiero na 2 ręce się jej udało. Pielęgniarka spoko, bo za 2 podejściem na tej ,,dobrej" ręce, to mnie nic nie bolało. Ale musiałam posiedzieć, bo już czułam, że zaraz będę mdleć. Ubytek krwi inny niż okres, to dla mojego organizmu jest coś nienormalnego i zaraz tak reaguje.

Kolację wczoraj jadłam o 19. Dziś o 7 wyjazd. Zanim te kolejki wyczekałam, to o 10 miałam dopiero w ustach śniadanie. Wzięłam z sobą do torebki. Bo w planie była rozmowa kwalifikacyjna, ale trudno. No nie dałam rady...

Jestem strasznie wymęczona. Wielki 200 metrowy dom. Nikogo w nim nie ma. Zimno jak skurwysyn. Poszłam zrobić ogień, bo myślałam, że zamarznę, ale zanim się zrobi ciepło... to ja zdążę wyjechać. Ach... Oczy mi się kleją.
Wczoraj odpękałam te treningi, żeby się czymś zająć. Poukładam troszkę przez wyjazdem. Jak wrócę, dokończę, bo lekko mam sajgon.

A jeszcze II śniadanie muszę pochłonąć. Uciekam.