Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Eh

Kurcze, może i święta były, ale mogłam bardziej walczyć ze sobą, bo wiem że potrafię. Trudno, waga się zmieniła, jak i u większości z was, jest 1kg na plusie.
Mam zaje****ie trudną sytuację w domu. Ogólnie to wiem że jestem gruba przez to że wpieprzam za dużo, ale to też nie zmienia faktu że w rodzinie otyłość jest normalna.
Ciotka, była duża i się wzięła za siebie, tak dużo schudła, że dostała zaproszenie do Rozmowy w toku (pamiętacie ten program z tymi paniami co tak dużo schudły? no to właśnie tam), ale się nie zgodziła, nie mogła sobie pozwolić aby ją widzieli w tv, bo w ZUS'ie robi...
Do czego dążę,
aczkolwiek mój rodzony brat, znaczy miałam 3 takich dużych, jeden, nie tak strasznie bo ważył tylko 115kg, wzrostu może ze 180cm, ale ostatnio zmierzył sobie cukier i się okazało że miał 600 jednostek!!!! (kiedy 120 to norma a przy 400 można umrzeć!) Więc teraz jest na diecie, schudł już ponad 20kg, czego mu serdecznie gratuluję!
Drugi z braci, na moje oko waży ze 140kg przy 170cm wzrostu. Nic z tym nie robi, bo chyba sobie sam nie może z tym poradzić, ciągle wymyśla jakieś nie stworzone rzeczy typu że przejdzie na wegetarianizm i nie będzie jadł nic zwierzęco-pochodnego a przychodzi do mnie i je pyszny sernik, HELOŁ, ser jest od krowy!
Do rzeczy,
Ostatni z braci (nie taki ostatni bo mam 6 ale z reszta jest wszystko ok), ma ok 180cm wzrostu i uwaga: na moje oko, a jest z nim calkiem wporzadku, wazy grubo ponad 200kg! ROZUMIECIE TO! Tak wiem, napiszecie że ja potrafię schudnąć to dlaczego jego nie namawiam, otoz on jest takim typem czlowieka, upartym, ze nie da sie go namowic. Chcialabym chociaz go zaprowadzić do lekarza, niech mu zrobią rentgen serca, niech zobaczy jakie jego serce jest cholernie otłuszczone i zmasakrowane! Płakać mi się chce jak o nim myślę, moja mama płacze i mówi że nie chce chować syna pierwszego, a ja, niby daję mu przykład że się da, bo on widzi że schudłam, ale CO Z TEGO?, co z tego skoro to on musi zadecydować, to on musi chcieć.

Może i większość z was tego nie przeczyta, no ale trudno.

Mam przez niego większą motywację, bo chce mu jeszcze bardziej pokazać że się da! Że jeśli ja mogę to i on może, i każdy z nas może, to wszystko tylko zależy od nas, to siedzi w naszej głowie.

Dziękuję.