Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem uzależniona od jedzenia,

Wielki powrót!

Powracam tu po około 5 latach... moja przygoda z odchudzaniem nigdy nie kończyła się happy endem... Mam wrażenie, że jest tylko gorzej. Mam już 23 lata a waga wzrasta i wzrasta. Wróciłam tu po wielu porażkach, ponieważ przypomniałam sobie, że to miejsce pomogło mi się zmotywować do odchudzania. Wiele rzeczy zadziało się w moim życiu i nie dość, że przytyłam wszystko co udało mi się schudnąć, to ważę jeszcze więcej niż wyjściowa waga gdy zaczynałam się odchudzać 5 lat temu. Jest mi okropnie przykro, nie umiem sobie z tym psychicznie poradzić. Mam wielkie chęci na zmianę i zazwyczaj na chęciach się kończy. Czuję się bezsilna, ale wiem doskonale, że to jest jedynie moje lenistwo i brak odpowiednich bodźców, które mogą mi pomóc w działaniach,. 

Doskonale wiem, co powinnam robić aby osiągnąć swój cel... niestety nie umiem tego zrobić. A moje przemyślenia zamiast mi w tym pomagać, tylko mnie pogrążają w tej beznadziejnej sytuacji. A mianowicie, myślę sobie, że mam już 23 lata, nie mam życia jakiego oczekiwałam, że będę miała w tym wieku. Nie umiem wejść w żaden szczęśliwy związek, bo nie akceptuję siebie.... Mam na siebie pomysł, plan na życie i swój osobisty rozwój. Jednak wszystko kończy się na marzeniach i sprowadza się do tego, że skoro nie umiem ogarnąć własnego ciała, to jak mam ogarnąć swoje życie na innych płaszczyznach? 

Z przykrością stwierdzam, że chyba zajadanie stresów i innych niepowodzeń doprowadziło mnie do uzależnienia od jedzenia, z którego cholernie ciężko mi wyjść. Podjęłam tyle prób, że nie jestem w stanie zliczyć. Nie wiem czego potrzebuję... Może fakt, że wróciłam tutaj, gdzie kiedyś mi się udało, pomoże mi jakoś wytrwać w postanowieniach i zmienić moją przykrą codzienność.  

A może znajdzie się tu ktoś, kto ma podobnie jak ja. Niech się odezwie taki ktoś :D w grupie podobno siła :)