Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pierwszy dzień

Jeszcze 1,5 roku temu pytałam się ludzi w tym miejscu co robić, żeby rzucić ten nawyk jedzenia słodyczy.. A właściwie uzależnienia. I było mnóstwo rad, ale żadna nie pomagała. I zaczęłam się zastanawiać po co ja je właściwie jem? Albo inaczej, po co jadłam je w takich ilościach? Bałam się po prostu, że coś stracę, coś co lubię. Ponad rok mi zajęło odrzucenie słodkiego z marnym skutkiem, dopiero przełom lipca/sierpnia tego roku mi się to udało... Przez głupi zakład z kolegą - kto dłużej wytrzyma bez słodyczy? Oczywiście, dzień później najadłam się ich i stwierdziłam, że się przyznam przed nim. W życiu mi nie było tak głupio, chociaż nie, gorzej mam w konfesjonale, hahah. Ale będąc szczera z nim, byłam szczera ze sobą. I próbowałam ten zakład wygrać, a jak miałam ochotę na słodkie, to jadłam gorzką czekoladę. Ale pozwoliliśmy sobie na jeden dzień, żeby zjeść milkę - dziewczyno, jak ja kochałam ją i mogłam jeść tabliczkę za tabliczką, to po takiej przerwie ona była tak cholernie słodka, że ja nie mogę :D Po prostu już mnie do takich smaków nie ciągnie. I z solą jest podobnie, przestałam solić wiele lat temu, i na przykład przez przypadek nie posolę ziemniaków, to ja tego nie czuję a mój ojciec już krzyczy co to za świństwo, jak jestem w restauracji i ludzie mówią "mogli to bardziej posolić" to ja na nich patrzę jak na wariatów, przecież to byłoby obrzydliwie słone. Kwestia czasu. I kwestia ćwiczeń. Ja na przykład pozwalam sobie na coś słodkiego, ale mam taką dietę, że liczę kalorię - więc analizuję czy mi się to opłaca czy nie :D

Ja jestem nieco starsza od Ciebie ale wciąż kiedy odwiedzam rodziców to ulegam pokusie zjedzenia słodyczy czy innych zakazanych produktów. A do braku soli da się przyzwyczaić, ja przestałam solić miesiące temu i uważam, że jedzenie jest dzięki temu smaczniejsze. Dodawaj różne przyprawy zamiast soli i powinno być ok :)